Toets "Enter" om naar de inhoud te gaan

Maand: december 2020

Durf te doen; een interview van Melanie Okkerse

Melanie Okkerse is een studente die voor haar opleiding iemand moest interviewen over zijn of haar dromen. En de vraag stellen of deze ook waargemaakt zijn. Bij deze het interview. Het geeft een mooie blik over mijn achtergrond vertaalt naar het nu.

 

Door gewoon te doen en te durven woont Rob Smits nu in een groter huis dan hij had gedacht. “Het idee was om in de buurt waar je woont te blijven wonen want verder kwamen we niet”. Rob Smits (58) uit Amsterdam-Noord heeft zijn eigen bedrijf: Bureau voor Durf.

 

Hoe was jij als 18-jarige?

“In 1980 was ik 18 en ik zat toen in 4 of 5 VWO. Ik was een vervelende jongen en werd veel de klas uitgestuurd. Daarnaast was ik heel actief in het jongerencentrum in Amsterdam-Noord als DJ. Ik had namelijk een eigen bedrijf in de discotheek: Funky Junkie.”

 

Wat waren jouw dromen destijds? Wat wilde je worden?

“Ik droomde niet zo zeer. Maar ik keek wel naar mensen op die een eigen bedrijf hadden of bedrijfsleider waren. Ik wilde wel graag eigen baas worden, maar ik dacht dat ik dat niet kon. Ik dacht namelijk dat je daar veel geld voor nodig had wat eigenlijk niet waar is.”

 

Hoe dacht je dat je leven eruit zou zien?

“Destijds was mijn beeld anders. Ik dacht dat het huisje, boompje, beestje ging zijn in de buurt waar ik woonde, in Floradorp. Ik wist wel dat ik wilde werken en niet wilde gaan studeren. Ik wilde echt geld gaan verdienen.”

 

Zijn jouw dromen en toekomstverwachtingen uitgekomen?

“Het is heel anders. Ik heb nu wel een eigen bedrijf, en het gaat steeds meer de kant op hoe ik het wil. Ik had alleen nooit gedacht dat ik in een huis als dit zou gaan wonen. Ik dacht namelijk dat ik in een veel kleiner huis zou gaan wonen in het buurtje waar ik ben opgegroeid. Het idee was namelijk om in de buurt waar je woont te blijven wonen want verder kwamen we niet. Er zijn ook heel veel mensen die ik van vroeger ken die daar nog wonen.”

 

Hoe ben je gekomen waar je nu staat, met je eigen bedrijf?

“Naast mijn vwo-school had ik een bijbaantje. Toen ik van school af ging heb ik een beroepskeuzetest gedaan en daar kwam uit dat leraar-basisonderwijs bij mij zou passen. Dat ben ik gaan doen, alleen ben ik daar veel te losbollig voor. Dus mijn opleiding zei jammer genoeg dat ik weg moest. Destijds moesten we ook in militaire dienst, alleen daar had ik geen zin in. Daarom ben ik gaan werken, want je kreeg dan uitstel.

Na een tijdje ben ik toch in militaire dienst gegaan. In deze diensttijd heb ik een aantal diploma’s gehaald, waaronder het boekhouddiploma. Toen mijn dienst was afgerond ben ik gaan solliciteren als boekhouder bij een accountantskantoor. Ik vond het alleen veel leuker om onder de mensen te zijn, dus toen ben ik gaan solliciteren bij een ROC (toen: vormingsinstituut) als administratief medewerker. Bij dit werk heb ik steeds meer leerlingen begeleid. Uiteindelijk ben ik begonnen als groepsbegeleider bij een internaat voor moeilijk opvoedbare jongeren. Ik was hier eigenlijk veel te jong voor, want er gebeurde heel veel heftige dingen.

Ik ben daarna vluchtelingenwerk gaan doen als woonbegeleider van asielzoekers. Na een paar jaar vluchtelingenwerk ben ik bij het UWV (toen: arbeidsvoorzieningen) gaan werken. Ik groeide door naar UWV voor jongeren die met Justitie in aanraking waren gekomen. Hier heb ik een eigen training-methode gemaakt en had ik mijn eerste leidinggevende baan waar ik 12 mensen aanstuurde. Na deze baan werd het mij iets te veel en ben ik bij een trainingsbureau gaan werken. Uiteindelijk ben ik bij InHolland gaan werken als trainer en daar groeide ik door naar opleidingscoördinator.

Toen ik in 2012 echt voor mezelf wilde beginnen, ging dit niet door want een oud-collega van de Universiteit vroeg of ik daar parttime trainer wilde worden voor het personeel. Ook weer een leidinggevende functie. In 2016 was ik er klaar mee en ben ik echt voor mezelf begonnen met het geven van trainingen.”

 

Als je nu aan je 18-jarige zelf moet vertellen dat je hier staat, geloof je jezelf dan?

“Wel in de zin van: als je iets wilt, moet je het gewoon doen. Op zaterdagavond draaiden een vriend en ik in het jongerencentrum. En op een gegeven moment bedachten wij dat we er wel geld mee konden verdienen. Toen hebben we speakers gekocht zodat we overal konden draaien. Dus ik wist wel als je het gewoon doet en durft dan kan het gewoon.”

Wil je nog verder groeien?

“Jawel ik wil wel echt verder komen, een volgende stap met mijn bureau. Het lijkt me namelijk erg tof om elke week op een vaste locatie een training te geven. Of dat ik een heel weekend een durf-training ga geven. Dat particuliere groepen of mensen zich daarvoor gaan inschrijven in plaats van alleen maar bedrijven.”

 

 

 

4 Comments