Toets "Enter" om naar de inhoud te gaan

Maand: maart 2024

#72 Boektip: ‘Met de Ziel onder je arm’ Durf je wankelmoedig te zijn?

Wie met zijn of haar ziel onder de arm loopt, loopt doelloos rond of zit te lanterfanten. De betreffende persoon heeft niet zoveel te doen en verveelt zich. Hij of zij loopt doelloos rond, met andere woorden: met de ziel onder de arm. Dat moet je maar eens durven als leraar tegenwoordig: lanterfanten!
In “De ziel onder de arm” heeft de schrijfster en filosofe Désanne van Brederode een selectie gemaakt van enkele van haar artikelen en lezingen. Deze bundel geeft een inkijkje in haar persoonlijke ervaringswereld, variërend van jeugdherinneringen tot vakantiebelevenissen.
De artikelen zijn thematisch verdeeld over vier afdelingen, met titels als “Zelfportret met wolken” en “Op zoek naar wankelmoed”.
Wat neem ik, vanuit ‘durf’-perspectief, mee?
Ik lees ‘De ziel onder de arm’ niet als lanterfanten maar juist dat we als docent of trainer zowel bewust handelen als intuitief handelen (vanuit de ziel). Je werkt met de ziel onder de arm.
De ziel onder de arm is dat we ook ons ‘kind’ in ons zelf ook meer ruimte geven. Durf eens te spelen!
De schrijfster beschrijft haar TV-ervaringen uit het verleden. Wie, van mijn leeftijd, herinnert zich “Kent u de weg naar Hamelen nog?”. De kinderprogramma’s van destijds gaven ons als kind een optie om onze zogenaamd niet meer te realiseren idealen projecteren. Lekker vies doen, hard gillen, mensen achter hun rug om nadoen, tekeningen aanbieden aan kinderen in een land in oorlog, ongegeneerd huilen om een kwijtgeraakte poes wat zouden we wellicht nu nog dat graag willen doen? Durven we dat nog?
De ziel onder de arm is voor mij als ‘durver’ dat je ook eens uit de pas durft te lopen.
We zijn, volgens van Brederode, steeds meer bezig esthetisch te zijn in plaats van onszelf te omarmen en te accepteren. We willen het mooie van elkaar zien en de mindere punten niet. Als je je stem laat horen, durf je dan onzuiver te klinken? Dan zingen we liever niet. Het echtste van onzelf willen we niet laten zien.
Vluchten, vechten of verstarren?
Wanneer zaken echt als gevaarlijk worden ingeschat zijn dat veelal de reacties die volgen. Durven vraagt om de inzet van de ratio versus deze impulsen.
Van Brederode rookt. Roken en de dood zijn verbonden. De waarschuwende teksten die tegenwoordig op de pakjes staan bevestigen dat. Willen rokers juist dood? Van Brederode beschrijft roken als een verlangen naar Thanatos, zij het in sterk verdunde vorm, doet de roker steeds weer naar de lijkbleke stokjes grijpen, zegt zij. Hebben de autocoureur en de bungeejumper lol in het spel met hun activiteiten? Ik denk het wel. Durven heeft ook te maken het risico’s aangaan. Een belangrijk element in het durven. Van Brederode ziet roken niet als durven maar eerder als lafheid om andere risicovolle activiteiten niet aan te gaan. Roken is vluchten wanneer zaken teveel worden of gevoelens te groot of heftig worden.
Notoire drinkers verlangen volgens haar wellicht terug naar: “de heerlijk warme, maar wezenloze staat van de foetus in de baarmoeder, naar de oorverdovende hartendreun van hun draagster, naar het wijnrode filterlicht en het deinen op andervrouws tred, naar de gedachteloze halfslaap waarin ze teugjes namen van hetzelfde vruchtwater waarin ze piesten en naar de vage, hormonale stemmingen die via de navelstreng het vliesdunne lichaam…” zo had ik het drinken nooit ervaren maar ook drankgebruik (zeker notoir) is veelal vluchtgedrag. Terwijl het ook juist vaak mensen overmoedig maakt.
Van Brederode stelt dat we soms harde heelmeesters nodig hebben. En dan volgt een straffe innerlijke strijd, tegen een bepaalde mentaliteit of ingesleten gewoonte. Overtuigingen zijn gevangenissen, schreef de filosoof Friedrich Nietzsche reeds.
Durven veranderen vraagt als het ware dat je achteruitloopt in plaats van vooruit. Als je achteruitloopt zet je kleinere stappen dan bij het normale vooruitlopen., stelt Van Brederode. Wie het aandurft om zijn passen bewust wat groter te nemen, zal merken dat hij gaandeweg de angst voor een obstakel overschreeuwd.
Als je het goed aandurft staat waarnemen en denken staan volledig in dienst van het lopen. Wat ontwaakt in de vrij om zich heen kijkende achteruitloper, is zijn (beeldende) voorstellingsvermogen, stelt de schrijfster.
Neem je passen een bewust kleiner, ervaar wat je zintuigen je aangeven en vergroot dan langzaam je passen weer!
De ziel onder je arm als leraar:
Ken jij als leraar je klas goed? Ben je voldoende verbonden? Denk aan die ene leraar die geconcentreerd sommen op het schoolbord , of een mooie tekening maakte, en dan opeens, zonder zijn blik van het krijtje in zijn handen los te maken, kon zeggen: ‘Wil je naar het bord kijken, Rob?’.
Ben jij je bewust van de kracht van je gewoontelichaam, een lichaam dat zich kennelijk bepaalde (storende) details in een ruimte herinnert en ‘weet’ hoe het hierop moet reageren, zonder dat je er bewust naar hoeft te kijken of over hoeft na te denken? Oefen je dat wel eens?
De eerder genoemde leraar kent zijn klas goed en voelt zich zeer met elk van zijn leerlingen verbonden – die verbinding blijft bestaan, ook als hij schijnbaar volledig opgaat in het schrijven op het schoolbord.
Dus: geef eens les met de ziel onder je arm: durf bewust handelen én intuïtief te handelen (vanuit de ziel).
Reageer

#71 Boektip: “De Cambridge happiness-profiler” Durven en Geluk gaan heel goed samen!

Durven en Geluk gaan heel goed samen!
Het streven naar een gelukkig leven is universeel. Patrick van Hees, spreker, schrijver en coach, introduceert de CHAP-test in zijn boek “De Cambridge happiness-profiler” om inzicht te geven in jouw ware geluksbronnen.
Ik ken Patrick vanuit het Zaanse netwerk als een practice what you preach man!
Dus als ik het boek lees zie ik het hem ook doen!
Het boek, verdeeld in drie hoofdstukken, begeleidt lezers door de CHAP-test, geluksvoorspellers en praktische toepassing van gelukstips. Hoewel sommige uitleg voor de hand ligt, bieden persoonlijke ervaringen en concrete tips een waardevolle leidraad. Ik herken ook een aantal durfversnellers in het boek!
Wat neem ik mee uit dit boek vanuit mijn ‘durf-perspectief’?
Patrick stelt dat geluk ook een volwassen manier met het leven omgaan is, waarbij je moeilijkheden het hoofd biedt, het beste uit jezelf haalt en optimaal functioneert, binnen de mogelijkheden die jij hebt. Zijn enige verzoek is: don’t knock it ’til you try it, probeer het gewoon en oordeel later.
Geluk is net zoals durven het proberen waard.
Een 2e link is het thema ‘Dankbaarheid’, dit helpt je om de aandacht te richten op dingen die goed gaan in je leven, waardoor je een soort zoeklicht ontwikkelt voor positiviteit. Een durfversneller is optimisme!
Als je dingen doet die goed bij je passen en waar je zelf voor hebt gekozen, geeft dat je geluk een impuls. Onafhankelijkheid maakt je sterker en draagt bij aan je zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen en een gevoel van autonomie zijn bewezen bouwstenen waar durven op gebouwd is.
Uit hersenonderzoek blijkt dat het maken van een actielijst je hersenen stimuleert om dopamine aan te maken. Dopamine is een neurotransmitter, een lichaamseigen drug, dat ook durven kan versterken.
Durven doe je veelal in kleine stappen en doelgericht. Acties om naar uit te kijken Iedereen heeft doelen nodig: grote en kleine doelen, voor de korte en lange termijn. Elke keer als je een stap behaald hebt, vergroot dat je geluksvoel. Soms is het lastig om (ver) vooruit te denken, een planning te maken voor iets wat je op langere termijn wilt bereiken en hier vervolgens daadwerkelijk mee te starten. Het lijkt namelijk nog zo ver weg. Het opknippen van doelen werkt bij durf en het vergroten van je geluksgevoel erg goed.
Bij het durven gebruiken we de Leidraad. Opgesteld uit waarden die jou in het durven ondersteunen. THE WHY! Van Hees zegt hierover: de vraag die we ons eigenlijk zouden moeten stellen is niet hoe we onze tijd indelen, maar waarmee we dat doen.
De schrijver zegt dat Oplaadpunten essentieel zijn. Dit zijn activiteiten die je energie geven, ik zie dat als een vorm van zelfzorg.
Zonder zelfzorg is het zwaarder om te durven.
Durven is soms nog niet zo makkelijk, er kunnen ook remmers zijn. Hoe ga je daar mee om? Zowel Van Hees als ik geven aan dat bijvoorbeeld relativeren heel goed werkt. Met optimisme (een versneller) vind je vaker oplossingen en vergroot je je veerkracht bij tegenslagen: kop op!
Van Hees ziet ook de functie van acceptatie. Weet wat wel en niet kan. Het is ook okey om dingen spannend te vinden. Accpteer dat.
Het betekent ook niet dat je gefaald hebt; je erkent dat jouw aanpak of houding tot nu toe niet goed genoeg werkt en dat je iets anders wilt proberen. Acceptatie betekent ook niet dat je iets tolereert, want tolereren is iets dat je normaal gesproken alleen maar tijdelijk doet en acceptatie betekent ook niet dat je je wentelt in zelfmedelijden, zegt van Hees.
Er is nog veel meer te vertellen waar ‘geluk’ het ‘durven’ raakt. Maar dan moet je het boek aanschaffen en zelf lezen.
Bestellen via: https://www.thema.nl/boek-de-cambridge-happiness-profiler/
Er is veel te doen, durven is te doen en ‘geluk’ zeker ook!
Reageer