Toets "Enter" om naar de inhoud te gaan

Tag: gedrag

Welke 10 ‘durf’- punten neem ik mee na het lezen van “Stuurloos” van Kustaw Bessems?

“Stuurloos” vond ik een krachtige oproep om juist nu systemen en structuren opnieuw vorm te geven. Het legt niet alleen de huidige pijnpunten bloot, maar geeft ook uitdagingen aan en praktische handvatten aan om hoger te mikken op het gebied van rechtvaardigheid, welzijn en gemeenschapszin. Ik vond het een inspirerend boek voor iedereen die verandering niet alleen wil zien, maar ook durft te realiseren.

Welke 10 punten neem ik uit het boek mee?

  1. De waarde van georganiseerde tegenspraak
    Niet verrassend omdat ik zelf in mijn eigen boek ook schrijf over tegenspraak. Het gebrek aan gestructureerde tegenspraak binnen de overheid wordt genadeloos blootgelegd in dit boek. Durven betekent hier niet alleen kritiek toelaten, maar actief een cultuur creëren waarin afwijkende meningen worden gewaardeerd.
  2. Visie als kompas voor de toekomst
    Het boek benadrukt het belang van een langetermijnvisie, groter dan een verzameling beleidsmaatregelen. Na de kabinetten van Rutte en het visieloze huidige kabinet heeft onze samenleving dat echt nodig. Durf betekent hier de moed hebben om voorbij de crisis van vandaag te kijken en koers te houden richting structurele verbeteringen, zoals rechtvaardigheid en welzijn.
  3. Vastgeroeste beeldvorming doorbreken
    De neiging om beslissingen te baseren op vooraf bepaalde narratieven in plaats van op feiten is een grote valkuil. Durven vraagt om een open blik, nieuwsgierigheid en het lef om beelden te corrigeren, zelfs wanneer dat weerstand oproept. Juist nu de ander aanspreken op wat er feitelijk is ofwel een beeld dat gecreëerd is!
  4. Rechtvaardigheid en inclusie organiseren
    Mensen in minderheidsposities leren al vroeg dat er meerdere manieren zijn om naar de wereld te kijken. Het boek pleit ervoor om deze levenswijsheid te omarmen en rechtvaardige besluitvorming te waarborgen door diverse stemmen actief te betrekken. Lees en luister eens naar Tim ’s Jongers over armoede en neem zijn blik ook mee of Milio van der Kamp zie mijn boekreview: https://rob-smits.nl/70-bookreview-misschien-moet-je-iets-lager-mikken-klasse-laat-je-nooit-los-klasse-vormt-wie-je-bent/
  5. Leiderschap dat ongelijk omarmt
    Een goede leider is iemand die zijn of haar eigen ongelijk onderzoekt. Dit vraagt niet alleen om zelfreflectie, maar ook om de moed om macht en ego opzij te zetten ten gunste van een groter belang.
  6. De kracht van gemeenschappen erkennen
    In plaats van top-down beleid te dicteren, laat het boek zien dat gemeenschappen vaak zelf oplossingen vinden. Durf betekent hier het loslaten van controle en vertrouwen op de kracht van samenwerking en saamhorigheid.
  7. Minder, maar beter beleid
    De oproep om als overheid minder zaken ‘heel goed’ te doen in plaats van veel zaken middelmatig, is een voorbeeld van hoger mikken. Het vraagt om moed om prioriteiten te stellen en nee te zeggen tegen alles wat niet essentieel is.
  8. Het ongezegde bespreekbaar maken
    Het boek biedt praktische inzichten, zoals het blootleggen van wat mensen niet zeggen tijdens vergaderingen. Dit is een voorbeeld van durf op relationeel niveau: ruimte scheppen voor ongemakkelijke waarheden.
  9. De rechtsstaat vieren en beschermen
    Het boek roept op om de rechtsstaat niet alleen te beschermen, maar actief te vieren. Dit vergt moed, omdat het vraagt om educatie, rituelen en een gezamenlijke herwaardering van gedeelde waarden zoals vrede en veiligheid.
  10. De noodzaak van rust en reflectie
    In een wereld die continu op snelheid draait, pleit het boek voor het belang van pauze en reflectie. Dit is geen luxe, maar een noodzaak om duurzame oplossingen te vinden. Het lef om rust te nemen is een daad van weerstand tegen de hectiek van oppervlakkige prestaties.

Zoals jullie wellicht organiseer met een aantal anderen debatten bij De Vonk Debat. Op 20 januari interviewt Guido van Beuzekom Kustaw Bessems over het overheidsfalen en hoe dat ons kan raken!

#17 Interview met Kustaw Bessems over de stuurloosheid van ons land

 

Reageer

Samen van 2024 naar 2025! Met stukjes durf enzo…

Het einde van het jaar is in zicht, en daarmee een moment van reflectie en vooruitkijken. Mijn businesscoach, Jeroen Lampe , inspireerde me om een jaaroverzicht te maken: een terugblik op de momenten en mijlpalen die 2024 hebben gekleurd. Dit proces hielp me niet alleen om betekenisvolle hoofdstukken van het afgelopen jaar te herkennen, maar ook om mijn groeicycli als mens en ondernemen in kaart te brengen.

Hier zijn de hoogtepunten die ik heb genoteerd:

De presentatie van mijn boek. Een kroon op jaren van werk en inspiratie.

Een bijzondere ontmoeting met Remco Claassen. Zijn inzichten en energie inspireerden mij.

Mijn eerste grote lezing bij Tallander. Een stap buiten mijn comfortzone die me veel inzichten gaf.

Het afronden van een lastig seizoen voor Ajax. Dit markeerde een hernieuwde focus van de club naar wederopstanding.

Een tattoo zetten met mijn kinderen. Een mooi moment vastgelegd (dank aan Tattoo Daan!).

Het maken van een podcast over Tante Daan. Check: https://open.spotify.com/episode/344iSnVPHACOq79W1SCef1?si=970acc66d359406d

De overdracht van bestuurstaken bij Zpink. Een warme overgang naar een nieuwe generatie woordliefhebbers.

Debatcentrum De Vonk -bijeenkomst in november. Inspirerende gesprekken, onder meer met Eric van der Burg .

Een ademsessie met Peet Donders (Oceanic). Hier ontdekte ik een nieuwe balans tussen begrenzen en ontvangen.

Groeisprongen dankzij Jeroen Lampe. Mijn businesscoach hielp me groeien en stabiel te blijven.

De vereniging Ondernemersvereniging Zaanstad Zuid OVZZ op de kaart zetten. Belangrijke gesprekken gevoerd met stakeholders en de vereniging meer op de kaart gezet.

Zwemmen met mijn zwemmaatjes. Elke keer weer genieten van het koude water (Dank Peet, Taco, Rosa, Berry en Marc).

Borstcrawl-les gevolgd. Samen met Marc Schmidt een nieuwe vaardigheid opgepakt.

Artikelen in NHD. Over Koud Water Zwemmen en mijn bijdrage aan de film Kouwe Koppen (dank Nicole van Damme ).

Voedingspatronen aangepast. Dankzij de begeleiding van Judith Hijne stappen gezet naar een gezondere levensstijl.

Veelzijdige opdrachten uitgevoerd. Voor organisaties zoals ProActief, Erasmus, de VU en de Haagse Hogeschool.

Drie keer een Masterclass Durf in 1 dag gegeven. Deelnemers geïnspireerd om stappen te zetten.

Mooie kerstdagen. Met familie en buren de warmte van het seizoen gedeeld.

Dagelijkse wandelingen met Tek. Het eenvoudige plezier van elke dag in beweging zijn.

Reflecteren en vooruitkijken

Het doornemen van agenda’s, dagboeken, to-do-lijstjes, fotoalbums en notities bracht me niet alleen terug naar de hoogtepunten van 2024, maar toonde ook hoe waardevol het is om stil te staan bij groei. Elk van deze momenten is een ankerpunt, een bewijs van beweging en ontwikkeling.

En ook dat ik niet alleen succesvol kan zijn: we hebben elkaar nodig!

Dankbaar kijk ik uit naar 2025. Nieuwe kansen, uitdagingen en vooral: groei. Wat waren jouw hoogtepunten van 2024? En hoe bereid jij je voor op het nieuwe jaar?

Check mijn oudejaarsdip 2024:

Laten we samen het beste uit 2025 halen.

💪#Reflectie #Groei #Vooruitblik #2025

Reageer

Boekreview: Waarom veranderen (meestal) mislukt van Martin Appelo

In het boek Waarom veranderen (meestal) mislukt biedt gezondheidszorgpsycholoog en gedragstherapeut Martin Appelo een verfrissende, realistische blik op de uitdaging van blijvende gedragsverandering. Voor mijzelf als persoon en als professional een mooi onderwerp.
En….de goede voornemens komen er weer aan!
Appelo stelt dat onze jaarlijkse pogingen om gezonder te leven of slechte gewoontes af te leren vaak stranden door zowel biologische als psychologische factoren die diep in ons brein verankerd zijn. Volgens Appelo geeft de structuur van ons brein een nuchtere verklaring voor waarom veranderen zo moeilijk is — en hij onderbouwt dit met aansprekende voorbeelden en inzichten die mij ook aan het denken zetten. Vanuit een persoonlijk perspectief (bepaalde gewoonten en patronen) en vanuit professioneel perpectief (hoe is durf te bestendigen?).
Herkenbaar ook uit mijn eigen boek is hoe Appelo uitlegt hoe ons gedrag gestuurd wordt door drie “lagen” in het brein: het instinctieve reptielenbrein, dat automatische handelingen aanstuurt; het emotiegestuurde limbische systeem, dat vooral reageert op beloning en straf; en de rationele neocortex, die nadenkt en bewust keuzes maakt.
Appelo geeft aan de neocortex ons theoretisch zou kunnen helpen om op koers te blijven, blijken de instincten en emoties uit de lagere hersengebieden vaak sterker. Ze sturen ons ongemerkt richting oude patronen, waardoor we keer op keer terugvallen in gewoontes die we eigenlijk willen veranderen. Het begin van de verandering begint dus met het doorbreken van de automatismen. In mijn methode doen we dat door de impulskracht (vanuit het limbische systeem) te remmen met een Time Out. En daarna de neocortex bewust in werking te zetten.
Het boek laat ook de vele denkfouten (door Appelo “mindfucks” genoemd) zien die verandering in de weg staan. “wensdenken” — geloven dat het dit keer wél gaat lukken — en “self-serving bias” helpen ons om onszelf niet te zwaar te vallen, maar maakt het tegelijkertijd moeilijk om daadwerkelijk verantwoordelijkheid te nemen en te veranderen. Ik noem dat in mijn boek de “trucjes”.
En durven doe je niet alleen is mijn stelling.
Appelo geeft ook aan dat sociale druk onze neiging om gedrag te rationaliseren versterkt. Dat kan positief en negatief zijn. Iedereen doet immers mee aan bepaalde patronen, zoals vliegen of ongezond eten, wat het makkelijker maakt om onze eigen acties te rechtvaardigen. Volgens Appelo is gedragsverandering mogelijk, maar het vereist dat de drie breinlagen beter samenwerken. Verandering begint bij het ontwikkelen van nieuwe, positieve gewoontes die goed voelen en die aansluiten bij onze persoonlijke doelen en waarden. Hierin ligt echter een pittige uitdaging: duurzame verandering vraagt volgens Appelo realisme, doorzettingsvermogen en soms een flinke dosis zelfinzicht.
Appelo’s stijl is toegankelijk en soms met een vleugje cynisme, wat het boek tegelijkertijd verfrissend en uitdagend maakt. Zijn boodschap is dat blijvende verandering zeldzaam is en veel inspanning vergt, ondanks de overvloed aan zelfhulpboeken en leefstijlprogramma’s. Waarom veranderen (meestal) mislukt relativeert onze jaarlijkse goede voornemens en brengt diepgaande inzichten over de complexiteit van gedragsverandering zonder zweverigheid. Voor lezers die écht willen begrijpen waarom het zo moeilijk is om te veranderen — en bereid zijn om met zichzelf in de spiegel te kijken — biedt dit boek een eerlijke en doeltreffende leidraad.
Reageer

Durven en routines. 5 tips voor een ochtendroutine!

Gewoontegedrag is gedrag dat routinematig, zonder bewust na te denken, wordt vertoond. Het kan gaan om automatisch uitgevoerde handelingen en om keuzes die ingesleten zijn en waar na verloop van tijd niet meer over nagedacht wordt.
Wanneer we ons voor het eerst bezighouden met een nieuwe taak, werken onze hersenen hard aan het verwerken van tonnen nieuwe informatie terwijl we onze weg vinden. Maar zodra we begrijpen hoe een taak werkt, begint het gedrag automatisch te worden en neemt de mentale activiteit die nodig is om de taak uit te voeren drastisch af.
Soms haken we af wanneer iets te moeilijk wordt of er meer durf nodig is.
Maar juist het inslijten van een nieuwe routine zorgt ervoor dat je basis om telkens te durven sterker wordt!
Bedenk hoeveel intelligentie en concentratie je moest gebruiken de eerste keer dat je inparkeerde of zelfs de eerste keer dat je je veters bond. Vergelijk dat dan met de hoeveelheid mentale inspanningen die je nu doet om die activiteiten uit te voeren.
Duhigg schrijft: “Dit proces – waarin het brein een opeenvolging van handelingen omzet in een automatische routine – staat bekend als” chunking “, en het is de oorzaak van de vorming van gewoonten. Er zijn tientallen, zo niet honderden, gedragsbrokken waar we elke dag op vertrouwen. Gewoonten bestaan uit een eenvoudige, maar uiterst krachtige driestaps lus.
Ten eerste is er een cue, een trigger die je hersenen vertelt om naar de automatische modus te gaan en welke gewoonte om te gebruiken. Dan is er de routine, die fysiek, mentaal of emotioneel kan zijn. Ten slotte is er een beloning, waarmee je hersenen erachter komen of deze specifieke lus de moeite waard is om te onthouden voor de toekomst. Na verloop van tijd wordt deze lus … meer en meer automatisch. De cue en beloning raken met elkaar verweven tot een krachtig gevoel van anticiperen en verlangen naar voren komt.
Laten we eens beginnen met de start van de dag! De ochtendroutine!
De ochtendroutine is echt een tijd voor persoonlijke groei. Je hoeft niet dezelfde ochtendroutine te hebben als ik, het gaat erom je eigen routine te maken, en ik ga je enkele tips geven die je in je routine kunt opnemen.
1. Plan vooruit. Maak het jezelf gemakkelijker door de avond ervoor alles wat je nodig hebt ’s ochtends voor te bereiden. Op die manier staat het voor je klaar en heb je geen excuses om er niet mee door te gaan.
2. Zet je wekker ergens waar je fysiek moet opstaan en zet hem uit. Ik raad aan om een wekker te gebruiken in plaats van je telefoon, zodat je zo lang mogelijk van je telefoon af kunt blijven.
3. Zoek uit hoeveel tijd je ’s ochtends hebt. Denk niet dat je een uur of twee moet besteden om dit voor je te laten werken. U heeft slechts 15 minuten nodig.
4. Als de zon schijnt, ga dan naar buiten en kijk naar het blauw aan de hemel (niet direct naar de zon).
5. Neem elke ochtend een koude douche. Je bouwt jezelf voorbij de mentale kracht door jezelf iets te laten doen dat je niet wilt doen.
Reageer

Material Matters: laten we elkaar comfort geven in een oncomfortabel moment.

Ik zag vorige week een reactie van Peter Goldsteijn op een bericht van de Gemeente Zaanstad over de afbraak van het Zaanse Zwembad.
Een vraag die hij stelde was of er ook een “Materialenpaspoort” zou komen.
Hij refereerde hierbij naar Thomas Rau en zijn boek Material Matters. Ik dacht zelf aan de inspirerende lezing die Rau gaf vanuit De Maatschappij/De Corner vorig jaar in augustus. Daarop heb ik zijn boek direct gekocht en ben gaan lezen.
Alles is tijdelijk, alleen de gevolgen zijn permanent stelt Rau. Momenteel ziet hij onze maatschappij als een roofbouw maatschappij wil graag ontwikkelen naar een oogst maatschappij.
Zijn lezing startte hij met een statement: “Natuur heeft altijd gelijk” En wij zijn te gast bij de natuur. En hoe gaan we om met deze gastvrijheid?
De aarde is een gesloten systeem, ons verblijf is tijdelijk en alles is even belangrijk. Hij geeft als voorbeeld:
“Een apparaat van 1000 euro is niets meer waard als een deel van 5 cent het niet meer doet.”
Verder reageren we veelal op actualiteiten en incidenten. Lange termijn denken en doen blijkt lastig. Tot op heden lijkt het alsof we geen keuzes maken.
We maken onvrijwillig alle veranderingen mee. En ons “zijn” is altijd tijdelijk, niets is permanent. Wij zijn reizigers in de tijd.
De schaarste die er is aan middelen kun je zien als dat alles een limited edition is. Alle materialen zijn dus “limited editions”. Wel is de bron “zon” ongelimiteerd.
Verder geeft Rau aan dat macht en verantwoordelijkheid nu gescheiden zijn. In een nieuwe economie wil hij dat juist samenbrengen. Dat zorgt dat bij elke keuze ook verantwoordelijkheid  hoort. Elk eigendom neemt verantwoordelijkheid met zich mee. Macht en verantwoordelijkheid zijn niet meer te scheiden.
In zijn lezing gaf Rau aan dat er een kadaster voor alle materialen zou moeten komen en de ingezet moet worden om 100 % afval te elimineren.
Alles wat eindig is moet je geïnventariseerd hebben. Feitelijk hebben we materialen gedeponeerd in de vorm van een gebouw.
Van mijn naar depot!
Vastgoed is los goed.
Van eigendom naar eigenslim.
Rau geeft aan dat we meer op een service basis moeten leren werken. Daarmee hou je verantwoordelijkheid bij eigenaar en deze levert dan de service. Dit vind je ook terug bij leaseconstructies.
Zou dit ook met coaching op durven werken? Duurzaam durven? Ik geloof het wel. Er is een circulaire potentie het is afhankelijk van de keuze van de mens.
DAAS Durf As A Service Designed to Performance
De trainer is de eigenaar van de training. En derhalve machthebber en verantwoordelijk. Designed to be updated: gewenste gebruiksduur zo lang mogelijk door updates. Gewenste gebruiksduur is maximaal te verlengen.
Wat betekent het verhaal van Rau dan verder voor ons als maatschappij?
  • We vernietigen nooit meer iets dat we nodig kunnen hebben;
  • We maken afspraken over wat nodig in plaats van mogelijk;
  • We gedragen ons als gast en de aarde is geen all inclusive buffet;
  • We kopen niets nieuws maar kijken eerst naar circulaire oplossingen;
Wat vraagt dat?
Voelen we ons niet verantwoordelijk genoeg, doen we meestal niets. Qua motivatie is er vaak 1 reden waarom je ergens wil zijn. Kies voor 100 redenen om er te zijn. We moeten zoveel mogelijk Kennedy’s zoeken om naar de maan te gaan. We moeten niet nadenken maar voordenken.
Mentaliteit met iets van zoveel mogelijk verdienmodel maar zo min mogelijk. Dit levert andere vragen en vraagt een andere mentaliteit: “Denken en doen in het kader van het nodige in plaats van het mogelijke.”
We stemmen ons handelen af op de tijdelijke behoefte. Elke optie heeft een einde. We weten alleen niet wanneer het zich aandient.
Ik weet dat ik rekening houdt met de toekomst vanwege het feit dat ik die niet ken.
De kunstenares Abramovic zegt het ook in haar documentaire: “”Je bent te gast op de aarde”.
Als we ons realiseren dat we de gast zijn kunnen we elkaar comfort geven in een oncomfortabel moment.
Reageer

Boekreview: Merlijn Twaalfhoven “Het is aan ons!”, en ook aan jou….inspiratie voor idealisme.

Een aantal jaar terug werd er bovenop de parkeergarage een basketballveld voor de jeugd en buurt geopend.
Mustapha Ocal van het Dock organiseerde dat en ik mocht moderator zijn en organiseerde een uitwisselingspel.  Daarna zou het Riccioti-ensemble komen. Iets anders dan we gewend waren zei Mustapha.
Dat was ook zo.
Bovenop de parkeergarage waren opeens allerlei musici die in een soort wervelwind iedereen meenamen in die muziek. Je kon eigenlijk niet niet meedoen. Ik gaf me direct op als sponsor.
Recent schreef de altviolist van dit ensemble een boek: “Het is aan ons”.  De titel sprak aan. Juist nu!
Echte verandering is aan ons en niet aan de politiek of het grote geld.
En met “durven” is het ook aan JOU!
Pak de kunst weer terug! Zoek naar waarmee er voorheen een gevoel werd vertaald: rituelen, tradities, dichtbij. Dat vraagt een houding, een “kunstenaars-mindset” volgens Twaalfhoven. Wees open en speels en ook onderzoekend en scheppend. Twaalfhoven denkt dat we met een kunstenaarsmindset een echte verandering kunnen inzetten.
In zijn boek licht de schrijver eerst deze mindset toe. Zijn ervaringen met het Riccioti Ensemble in Nederland en buitenland illustreren zijn ideeen.
Wat kunnen we leren van een “kunstenaars-mindset”?
Een beeld of gebaar kan een trigger zijn waaruit iets nieuws ontstaat: een persoonlijke gewaarwording in dat moment.  Dat gebeurt niet veel. Dat kan wel meer gebeuren als je als levenskunstenaar de focus neemt naar het bieden van een WAARDEvolle ervaring. Dat vraagt wel ruimte en plek volgens Twaalfhoven.
En hoe krijg je dan de aandacht als “vergeten kunstenaar”?
Maak je eigen mindset!
Heb de moed om oude zekerheden los te laten en treedt de wereld open tegemoet. Binnen mijn “durf”-methode is de mindset een deelattribuut om kansen te kunnen pakken.
Oefen in delen, uiten, rouwen en vieren. Juist nu! We moeten steeds meer “navigeren door onzekerheid” zegt Twaalfhoven.
De mindset is een kompas om te navigeren. Helpt om op koers te blijven. Hij bestaat uit: waarnemen, voelen, denken en maken.
Bij het waarnemen ligt nog meer herkenbaarheid ten aanzien van de durf”-methode; aandacht en vertraging! Juist bij durven is reflectie essentieel. Oefenen, oefenen en oefenen in aandacht. Toewijding en focus in wat je doet. Een andere durf-kans is de omarming van magie en schoonheid. Kijk eens om je heen: zie je Kiksvoorniks!  Hoor je vogels, zie je de bloemen (al je zintuigen!) en zie je de passerende mens? Verwonder jezelf weer eens! Nieuwsgierigheid is ook een Deel-Durf-attribuut.
Eigenlijk is durven “onzekerheidsvaardig” worden zoals Twaalfhoven dat benoemt. Hiervoor moet je “Buiten de kaders” denken en doen. Veel kunstplekken zijn juist heel gekaderd. Dus een andere plek die je niet gewend bent helpt om buiten de kaders te komen. De schrijver heeft een project in Zaandam op Hembrug uitgevoerd: met minimale middelen en samen met Zaankanters. Bureau Voor Durf heeft juist ook dit terrein als werkterrein! Bijbind, Magazijn 14 en Lab 44 zijn favoriete werkplekken(zie ook foto’s en docu die binnenkort komt).
Het samenwerken met mensen ziet Twaalfhoven als een rijkdom van vele verhalen. Op het Hem vind ik zelf Museum of Humanity van RubenTimman hier een mooi voorbeeld van.
Twaalfhoven haalt ook Jeffrey Sachs aan een econoom van het Earth Institute aan. Net zoals mijn oude levensgids Bob Van Houten leert hij ons het inzicht dat geld nu teveel het leven stuurt.
En:”Als mensen echt iets willen, als ze het van binnen verlangen,  en als hun gevoel hierbij optimistisch en positief is, zullen ze kunnen veranderen”. Zonder kunstenaars maken we geen duurzaamheidsrevolutie.
En: heb jij idealen? Vast en zeker! En durf je die te uiten? Al lastiger toch? Idealen komen verder als we elkaar verbonden voelen en samen iets verder willen brengen.
Dat missen we nu: collectieve idealen. Hiervoor is toch weer eerst een vertraging nodig. En dat is in deze dynamische wereld nog niet zo makkelijk. Maar als je wil oogsten moet je de zaadjes tijd geven om te wortelen. Twaalfhoven refereert (net zoals ik in mijn onderzoek) aan een 2e weg.  Het durf-systeem in ons brein komt overeen met de stap die hij na-denken benoemt.

Met dit na-denken kun je ruimte scheppen. Het creeren van “mijmerplekken”. Co-trainer Peter Donders vraagt deelnemers vaak bij reflectie te “mijmeren”.  Ikzelf ben meer stimulerend met nieuwsgierigheid om de blik te verruimen. De ruimte wordt verdicht door alle input die we hedentendage steeds meer krijgen. Rutger Bregman schreef daar ook al over in “De meeste mensen deugen”.

Aandachtsvervuiling door alles waar op zouden kunnen focussen…Aandacht is steeds meer vloeibaar geworden. Zo verdund is het volgens  hem. “Als verwondering, vertwijfeling en schoonheid het gevecht onze aandacht verliezen verdwijnt het leven uit het leven.”
Hoe vertragen we dan? Wat is de strategie?
Neem waar,  zie het unieke, wordt nieuwsgierig, stel vragen en ook nog niet makkelijke gevoelens durven toe te laten en deze onderzoeken.
Onderzoek met andere vragen: niet alleen wat, hoe en waarom vragen maar ook; “Wat als”-vragen!
Wat mij echt raakte was het uit de kast komen als idealist: JA! Ik wil ook! Het op een fijne manier uitspreken wat ik ideaal zou vinden; welke wereld wil IK eigenlijk? En met de kunstenaarsmindset kan ik dat bevragen, bespelen en bevoelen.
Twaalfhoven rond het boek af met het deel “maken” . Durven en Doen! Als je iets wil opbouwen moet je ook durven te falen. En als je wil bouwen moet je zorgen voor ene fundament en moet je graven.
Voor mij is dat nu bijna gedaan. De onderbouwing van de Durf-methode staat, nu nog doorbouwen.
In de vertragingstrategie ligt ook de zoektocht naar “Genoeg”. Niet perse naar meer.  En doorzetten door je ideaal te blijven zien: de poolster is er nog steeds ondanks dat het soms bewolkt is.
Afrondend geeft Twaalfhoven ons 5 lessen mee:
  1. Markeer tijd en ruimte: wanneer en waar?
  2. Vind je houvast: het fundament, de leidraad.
  3. Spreek je idealen uit: uitdrukking geven & zichtbaar maken.
  4. Doe het samen: bij wie sluit je aan en hoe deel je?
  5. Vier je voortgang: waar vieren we en welke resultaten en effecten?
En zijn durf-boodschap in zijn laatste hoofdstuk: “Houdt moed!”.
Het boek is te bestellen via; https://merlijntwaalfhoven.com/hetisaanons/
Reageer

Durf-vondst: “Hoe moedig je durf aan? – Courage goes to work – Bill Treasurer”

Stel je voor dat je werkt voor een baas wiens visie zo gewaagd is dat je er helemaal enthousiast van wordt?
Of het werken voor een manager die het maken van fouten waardeert als een natuurlijk en noodzakelijk onderdeel van jouw professionele ontwikkeling.
Ga dan nog een stap verder en stel je voor hoe het hele bedrijf eruit zou kunnen zien als alle managers zouden leiden door moed in hun werknemers te steken.
Het zou een werkplek zijn waar je impliciet kunt vertrouwen op de motieven en bedoelingen van iedereen om je heen. Je zou de onverbloemde waarheid kunnen spreken. Je kunt meer “goede” fouten maken om het bedrijf beter van dienst te zijn.
Bill Treasurer stelt dat die verandering primair alleen van binnenuit mogelijk is. Wat jij ook doet als manager; het werkt alleen bij een intrinsieke motivatie van de medewerker zelf.
Treasurer is naast consultant ook trainer van het US High Diving team. Zij springen van hoge rotsen. De “lead up” is voor de sprong van groot belang. Kijken, telkens een stapje hoger, vertrouwen opbouwen passen 1 op 1 bij mijn durf-methode. Hij stelt de springers de vraag: wat kun je vooraf doen om alsnog wel te kunnen springen?
5 uitgangspunten om te bemoedigen
Er zijn vijf uitgangspunten waarop dit boek is geschreven.
  1. Iedereen heeft het vermogen om moedig te zijn.
  2. Medewerkers presteren beter als ze moedig kunnen zijn op het werk.
  3. Moed is een vaardigheid die je kunt leren.
  4. Activeer moed door handvattten te geven die je voorbereiden op uitdagende situaties.
  5. Het hele personeelsbestand heeft er baat bij als iedereen meer durft.
Activeren van moed
Mensen zullen niet moedig worden alleen maar omdat jij ze dat zegt. Je moet een omgeving creëren die mensen aanmoedigt om uit te breiden en risico’s te nemen.
Durven vraagt gedrag. Gedrag kun je ontwikkelen, bemoedigen, bestendigen en bekrachtigen.
Voordat je durft kun je moed activeren. Treasurer activeert moed naar durven op 3 manieren.
Hij beschrijft dat met een raamwerk van “Buckets”: emmers waar je input uit kunt halen om mensen naar durven te helpen.
De 1e emmer is; “Probeer Moed/Try Courage”. In de praktijk zijn dit de kleine stappen, de eerste pogingen doen, bijvoorbeeld wanneer je iemand nieuwe pionierende taken ziet proberen. Iemand die zich vrijwillig aanmeldt om een ​​moeilijk of riskant project te leiden, toont moed.
De 2e emmer staat voor “Vertrouw op moed/Trust Courage”.
Dit is de moed die nodig is om de controle uit handen te geven en op anderen te vertrouwen. Wanneer managers zeggen dat ze willen dat werknemers bedrijfsveranderingen meer omarmen of richtlijnen enthousiaster opvolgen, is het eigenlijk dat zij willen dat medewerkers meer durven te vertrouwen. Als dat er is, geven mensen elkaar het voordeel van de twijfel, in plaats van de motieven en bedoelingen van degenen om hen heen in twijfel te trekken. Vertrouw op moed gaat niet over het nemen van de leiding, maar over het volgen van de leiding van anderen.
De 3e emmer gaat over “Spreek Moed uit/Tell Courage”
Dit is de moed van het uitspreken en omvat het je uitspreken met oprechtheid en overtuiging, vooral wanneer de geuite meningen indruisen tegen die van de groep. Om hun veiligheid te waarborgen, zijn medewerkers het vaak te veel met elkaar eens en spreken ze zich te weinig uit.
Moed ontwikkelen
De basis om moed te ontwikkelen in een organisatie gebruikt Treasurer een “courage foundation model”. Met dit model kun je moed opbouwen naar echt durven in vier stappen.
  1. Spring eerst.
Waarom zou je in vredesnaam van mensen verwachten dat ze moedig zijn als je zelf slap bent? Voordat je werknemers aanmoedigt om moediger te zijn, moet jij het rolmodel zijn. Als je als eerste springt, kun je uit de eerste hand ervaring opdoen met de uitdagingen die je aan je werknemers vraagt, en het is de beste manier om geloofwaardigheid op te bouwen met jouw directe ondergeschikten.
  1. Creëer veiligheid.
Werknemers spelen op “safe” als het niet veilig is om niet op “safe” te spelen.
  • Om ze dingen te laten durven, moet je daarom vangnetten weven die ze een gevoel van veiligheid geven terwijl ze aan het werk zijn.
  • Geef mensen toestemming om moedig te zijn door een veilige ruimte te bieden om zonder schaamte hun angsten te uiten.
  • Wijs erop dat ze datgene waar ze bang voor zijn vaak al aan het doen zijn.
  • Leg de focus op het van fouten leren- de ‘goede’ fouten – vooral als de lessen die uit die fouten worden getrokken, de doelen van het team bevorderen.
En laat mensen zien dat je ze ondersteunt “no matter what”.
  1. Gebruik angst.
Angst op de werkvloer is onvermijdelijk. Het is jouw taak om angst nuttig te maken door het voor jou aan het werk te zetten, niet door werknemers te bedreigen, maar door hun vermogen om moedig te zijn op te bouwen.
Door werknemers te helpen hun twijfels en angsten als natuurlijke gebeurtenissen te zien, kunnen ze hun energie weer op het werk richten. Ze kunnen angst gebruiken als brandstof om uitdagende en moedige dingen te doen.
  1. Comfort moduleren.
Als het gaat om loopbaanontwikkeling, kan te veel comfort gevaarlijk zijn. Als manager moet je comfortabele werknemers werkuitdagingen bieden waardoor ze zich ongemakkelijk voelen en gemotiveerd blijven. Tegelijkertijd, als ze te ongemakkelijk worden, moet je ze lang genoeg laten wennen om vertrouwen te krijgen met hun nieuwe vaardigheden.
Stop met het aanwakkeren van de angst
Managers wakkeren soms angst aan om hen te motiveren. Het kost gewoon minder tijd, nadenken en techniek om bevelen te blaffen dan om mensen te motiveren op basis van hun interesse, passie en capaciteiten. Dus managers rechtvaardigen hun gedrag met excuses als: “Ik heb het te druk om mensen te vertroetelen” en “Ik word betaald om resultaten te behalen, niet om aardig te zijn tegen mensen.”
Je kunt de energie van angst gebruiken op een manier die mensen in staat stelt moedige dingen te doen.
Wanneer medewerkers teveel met angst worden geconfronteerd, handelen zij veelal niet in hun eigen voordeel. Als je een bij ziet is hysterisch zwaaien niet de beste manier is om niet gestoken te worden. Angst doet medewerkers soms in hun schulp te kruipen om de negatieve stroom van feedback wordt beperkt. Angst verlaagt het moreel, beschadigt relaties, tast het vertrouwen aan en wekt wrok op. Uiteindelijk verlaagt angst het vertrouwen, de normen en de winst.
Medewerkers die door moed worden geleid, zijn meer betrokken, toegewijd, optimistisch, loyaal en omarmen verandering.
De voordelen van aanmoediging
Aanmoediging kost, net zoals managers die angst opwekken, tijd. Maar het aanmoedigen van werknemers is een tijdsinvestering, geen verspilling ervan. Er zijn betere manieren om angst te gebruiken dan werknemers te bedreigen. Werknemers die door moed worden geleid, zijn meer betrokken, toegewijd, optimistisch, loyaal en omarmen verandering.
Moed gaat werken
Als je moed op de werkvloer brengt, gaat het aan de slag voor het team en je bedrijf. Bovendien vindt er een onmiskenbare transformatie plaats bij jouw mensen die ze nooit zullen vergeten.
Geef iedereen een cadeau dat een leven lang meegaat – iets dat ze professioneel en persoonlijk kunnen gebruiken. Geef ze kostbare en praktische moed en laat ze durven!
Reageer

Boek review: “Wat gaat jouw dag bijzonder maken?” van Charles Ruiters.

“Wat gaat jouw dag bijzonder maken?”
Dat is een spannende vraag toch? Of laat je je leiden door de “mindfucks” van jouw ego? En geven die “mindfucks” jou wellicht de volgende gedachten:
  • “OMG snappen ze er echt niets van?”
  • “Mega-irritante eikel, zeg!”
  • “Okeeeeee, ik pas me wel weer aan…..”
  • “Morgen pak ik ze terug!”

Of zou je juist eens meer:

  • bewuster willen leven;
  • zaken kunnen loslaten;
  • meer open willen te zijn?
In het boek beschrijft Ruiters hoe je kunt leven vanuit bewust gekozen denkkaders (context) met een open en nieuwsgierige houding. Zonder dat je je leven laat leiden door jouw onderbewustzijn.
Wat mij aansprak is het begrip “denkkader”.
Het is de praktische kernachtige woordkeuze die in mijn werk goed bruikbaar is. De term ego spreekt minder tot de verbeelding voor mensen. En juist dat denkkader is een terugkerend thema. In het  boek en ook bij durven. Vanuit welk perspectief kijk je en welke percepties zie je dan?
Keuzes worden veelal bepaalt (bepaald met een d) door dat denkkader. Met het een denkkader te noemen geeft het de potentiële “durver” een handvat: een kader kun je zelf maken en je kunt anders denken.
Ruiters gaat uit van liefdevol communiceren.
Dat lijkt soft maar hij spreekt juist over de verantwoordelijkheid om te benoemen van wat je ervaart: emoties, angsten, onzekerheid, frustratie.
Hij neemt je mee in zijn persoonlijke ervaringen en zorgt dat je ze naar je eigen situatie kunt vertalen. Zoals bijvoorbeeld dat je kunt erkennen wat er is en vervolgens kiest hoe jij naar de toekomst wil kijken.
Daar zit ook hetgeen jezelf kunt creëren. Dit vraagt durf, acceptatie, daadwerkelijk ervaren en buiten de gebaande paden gaan.
Een andere behulpzaam begrip is “beschikbaarheid”.
Dit is een bewuste keuze om er te zijn voor de ander;. Ruiters voorbeelden raakten mij omdat ik ze zo 1 op 1 herkende in bijvoorbeeld de opvoeding van mijn kinderen. Echt beschikbaar is dat de ander alles mag alles zeggen en jij het kunt dragen. Je maakt het contact met de ander belangrijker dan je ego.
Afsluitend geeft Ruiters je mee dat je zelf de vraag kunt stellen waar je op lange termijn naar toe zou willen en wat je in die tocht wenst bij te dragen. Kies dan een kleine stap die je bijvoorbeeld vandaag al zou kunnen doen en houdt focus door je niet door je ego te laten sturen. En juist die kleine stappen zorgen voor beweging om bijvoorbeeld te durven en zijn dan ook waar te maken.
En wat je dan bereikt: ‘omarm dat’.
Juist bij durven is het bewust zoeken van een balans op een wipwap tussen instinct en reflectie essentieel. Ruiters voegt in dit zoeken ook het ‘zoeken en vinden van verbinding” toe. Juist het onbewust handelen zorgt voor projectie van verwachtingen op de ander.
Ruiters geeft in zijn boek zijn eigen ervaringen weer en koppelt deze aan kennis en tools.
Als Oefenmeester in Durven kreeg ik herkenbare onderwerpen voorgeschoteld met vaak een net andere “Charles”-touch. Dat maakt het een inhoudelijk goed boek en ook fijn om te lezen.
Het boek is te bestellen via https://www.charlesruiters.com/boek/
Reageer

Koudwatervrees? Durf!

Leer over de positieve effecten van de combinatie ademhaling en koudetraining en ondervindt het aan den lijve!

We combineren theorie en praktijk, wat betekent dat je naast ademhalingsoefeningen uiteindelijk onder begeleiding de zee in gaat…

 

Ademhaling en koudetraining.

Er is veel over gezegd en geschreven. De wetenschap zit er bovenop en is zeer positief over de gunstige uitwerking op lichaam en geest. Maar hoe zit het nu in elkaar? Wat doet de ademhaling en koudetraining met je, fysiek én mentaal?

Tijdens de 1 op 1 training doen we de ademhalingstechnieken en wordt verteld over de voordelen van koudetraining en ademhalingstechnieken.

En uiteindelijk gaan we de zee in.

Dit kan overigens in diverse gradaties, je voelt zelf ter plekke het beste aan tot hoever je kunt gaan. We sluiten af in Aloha met een lekker drankje en het delen van ervaringen.

 

Programma:

  1. Uitleg over beheersen van adem en omgaan met kou & 1estap in koud water (1 ½ uur)
  2. 2 sessies koudwaterzwemmen (1 uur per sessie)
  3. 2 sessies koudwaterzwemmen & transfer naar jouw durf-vraag (1 ½ uur per sessie)
  4. 1 afrondsessie zwemmen en durf-acties naar eigen situaties afspreken (1 uur per uur)
  5. 2 maanden WhatsApp contact om durven te bestendigen

Veiligheid

Tijdens de koudetraining zijn begeleiders aanwezig en wordt je geacht de besproken veiligheidsmaatregelen na te leven. Tijdens de theorie zullen we dit duidelijk bespreken. Doe je mee aan de training, dan doe je dat op eigen risico.

 

 

 

 

Reageer

Logische niveaus van Dilts

 

Het gedragsmodel van Bateson en Dilts

De antropoloog Gregory Bateson heeft in samenwerking met Robert Dilts een model voor gedragsverandering ontwikkeld, het model van de logische niveaus. Dit model gaat er van uit dat het onvoldoende is om alleen het gedrag van mensen te begrijpen en te kennen (en dus alleen op gedrag te sturen). Er zijn meer niveaus (innerlijke factoren) in het menselijke systeem die in relatie staan met het gedrag en daar invloed op hebben. De 6 logische niveaus geven een onderscheid in niveaus aan waarop doelen stellen, visie en missie op het persoonlijke vlak zich afspelen. Hierdoor ontstaan belangrijke vragen, zoals: houd ik met het formuleren van mijn doelen wel rekening met de context?

Welke capaciteiten heb ik en welke dien ik aan te leren om mijn missie en visie te bereiken?

Deze zes logische niveaus zijn volgens Dilts in samenhang belangrijk bij het veranderen van gedrag en het leren (zowel bewust als onbewust). Omdat Bateson en Dilts de logische niveaus vanuit een de systeemtheorie hebben ontwikkeld, werkt volgens hen een verandering op één niveau door op alle andere niveaus, zowel naar boven als naar beneden en visa versa. Waarbij gezegd moet worden dat interventies en veranderingen op een hoger niveau krachtiger doorwerken naar beneden dan andersom. Volgens Bateson en Dilts is een collectief gedragsprobleem terug te voeren naar een discrepantie met hogere niveaus in de hiërarchie binnen een organisatie.

Bateson gaat ervan uit dat medewerkers gedrag laten zien dat past en passend is in de omgeving waarin zij zich bevinden. Dat de organisatie dus gedrag van medewerkers krijgt dat hij verdient.

 

Dilts geeft ons een instrument om achter iemands gedrag te zoeken naar diens missie.

Vaardigheden zoals goed uitvragen en actief luisteren kunnen hierbij ingezet worden. Het vormt natuurlijk ook een goed instrument om een bestaande missie of visie te beoordelen.
Het model van de logische niveaus helpt ons dus:
• met het ontwikkelen van doelen, visie en missie
• met het achterhalen/helpen te verwoorden van iemands doelen, visie en missie
• met het beoordelen van doelen, visie en missie

De volgende logische niveaus zijn te onderscheiden:
Omgeving

Datgene waar we op reageren, wat ons omringt, de andere mensen met wie we in aanraking komen. Alles wat buiten het individu of de organisatie ligt.

 

 

Gedrag

De specifieke handelingen die we uitvoeren, ongeacht ons vermogen. Al datgene dat met een filmcamera vast te leggen valt. Dit is echter slechts het topje van de ijsberg.

 

Vaardigheden/Competenties

Vaardigheden, bekwaamheden, kwaliteiten, talenten, hulpbronnen en tactieken waar we in ons bestaan gebruik van maken.

 

Waarden/overtuigingen

Het scala van ideeën die we voor waar aanhouden en die we gebruiken als basis voor ons dagelijks handelen. Onze overtuigingen kunnen ons toestaan bepaalde dingen te doen, maar kunnen ons evenzeer beperkingen opleggen. Waarden zijn de dingen die we belangrijk vinden in het leven dat we leiden. Ook zij vormen een sterke sturing in ons handelen.

 

Identiteit

Het fundamentele ik-gevoel, hoe een persoon over zichzelf denkt.

Identiteit kunnen we op twee niveaus aangeven. Ten eerste ontlenen wij onze identiteit aan ons werk c.q. Onze maatschappelijke positie. Ten tweede vormt ons gedrag en met name hoe onze omgeving dat gedrag beoordeelt, ook onze identiteit.

 

Missie/Visie

Dit is het hoogste niveau, het fundament van ons bestaan. Het verwijst naar het grotere geheel, waarvan je deel uitmaakt.  Er worden vragen gesteld als: “waarom zijn wij hier?” En “wat is de zin van ons bestaan?” Op dit niveau heeft men het ook wel eens over een levensopdracht, ofwel een missie. Een verandering op dit niveau heeft onherroepelijk vele gevolgen op alle andere niveaus.

 

Reageer