Wat haal ik er voor mezelf uit?
Categorie: Coaching
Wij Business News nam het onderstaande interview met mij af:
Zaandam,
Voor oefenmeester Rob Smits, staat het concept durf centraal. Dit was ook de inspiratie die hij had om zijn eigen Bureau voor Durf te ontwikkelen. Daar waar mensen een stap niet durven zetten, geeft Rob training en begeleiding om hen toch die durf te geven.
Hoe is het idee van Bureau Voor Durf op jouw pad gekomen?
“Ik werkte voordien als zelfstandige trainer & coach. Ik deed toen allerlei soorten trainingen, maar ik had behoefte aan een soort focus. Ik sprak met een vriend die goed is in corporate identity. Daar kwam naar boven dat durven altijd al het centraal punt was geweest in mijn leven. Zo is de inspiratie gekomen om het bureau ook Bureau Voor Durf te noemen. In mijn master had ik destijds ook een onderzoek gevoerd naar wat durf precies inhoudt om mijn trainingen wetenschappelijk te onderbouwen.”
Waarom hebben mensen het volgens jou zo moeilijk om een nieuwe stap te durven zetten?
“Dat is een goeie vraag! Tegenwoordig zijn er dynamieken die het minder makkelijk maken om te durven. Als je echter iets belangrijk vindt, moet je daar ook echt voor durven gaan. Dit is iets wat veel mensen nu nog niet durven. De maatschappij is heel dynamisch dus het is best moeilijk om ergens grip op te krijgen zoals je eigen toekomst of hoe je jezelf in de wereld wil plaatsen. Het is makkelijker om gewoon maar mee te gaan en dingen te laten gebeuren. Verder is tegenspraak daarom ook belangrijk om jezelf en jouw meningen te kunnen uiten. Het is belangrijk dat je jezelf durft laten zien, maar dat betekent ook dat we soms kwetsbaarder zijn. Dit zijn dingen die ik in de huidige samenleving wel terugzie, met name ook in het onderwijs. Durven in de maatschappij is moeilijk, maar als je als individu durft, krijg je meer zelfvertrouwen, ontstaat er rust in jezelf, ontwikkel je een sterker karakter en voel je uiteindelijk ook meer vrijheid.”
Je bent ook auteur. Kunnen we binnenkort wat in de rekken verwachten?
“Ik durf nog geen uitspraak doen, maar ik denk dat we na de zomer het boek gaan presenteren. Het boek heeft nog een werktitel en heet Durf is lef met voorbedachte rade.”
Je wordt ook wel de ‘oefenmeester in durven’ genoemd. Zijn er zaken waar je toch nog veel moed voor nodig hebt?
“Zeker! Moed en durven is afhankelijk van de situatie. In sommige situaties kun je makkelijker durven en moed tonen. Des te makkelijker je in een situatie zit, des te minder je ook moet durven. In zo’n situatie gaat alles namelijk eerder vanzelf. Waar ik straks de moed voor nodig heb, is mijn boek presenteren want dat heb ik nog nooit gedaan. Ik kan me inbeelden dat ik opnieuw wel even enige onzekerheid voel om bijvoorbeeld voor een grote zaal te spreken.”
Op dit moment staan veel coaches in een negatief daglicht. Hoe kijk je hier tegenaan?
“Ik noem mezelf geen coach maar een oefenmeester. Dat betekent dat ik dingen concreet ga waarmaken. Bij een coach is het nogal breed waarbij coaching meer een soort werkmethode is. Ik zie mezelf meer als een oefenmeester. Door een concrete aanpak kan ik mijn werk ook makkelijker waarmaken. Als oefenmeester gebruik ik verschillende methodes. In die aanpak zitten ook coaching technieken, maar ook andere aanpakken of technieken die uit de sportwereld komen. Hetgeen wat ik doe, is meer eclectisch: ik gebruik de aanpak die het best voor die bepaalde persoon werkt. Dat kan coaching zijn, maar dat hoeft niet altijd.”
Wat is het mooiste wat je zelf ooit van een persoon hebt teruggekregen na ondersteuning van Bureau voor Durf?
“Soms gebruik ik koudwaterzwemmen in mijn aanpak. Een mooi moment was dat iemand na drie sessies tot zijn enkels in het ijskoude water was gekomen. Voor deze persoon was dit voldoende. We waren ook allebei trots dat hij tot zijn enkels was gekomen. Zijn vrouw, die er ook bij was, sprong meteen het water in. Het symbolische hier is dat het niet uitmaakt hoe ver je komt of hoe groot je bent: elke stap is een goeie stap. Tot de enkels in het water stappen, was voor deze persoon een enorm grote stap en dit heeft evenveel waarde als het ijskoude water inspringen. Dit was best wel een toffe ervaring. Koudwaterzwemmen heeft eigenlijk alles te maken met je mentale staat en dat is uiteindelijk ook wat durven is.”
- Doe jij het in je broek van het lachen?
- Ben je soms misselijk van angst,
- Slik je teleurstellingen weg?
- Buikpuin van de stress?
- Heb je een nederlaag te verteren?
- Of heb je vlinders of ballen in je buik?
Durven is lef met voorbedachten rade.
Wat neem ik mee uit dit boek?
“We leven als mens in een groot toneelstuk.”
“Verlichting: Zet het licht aan en heb durf om jezelf onder te zien”
“Om echt ja te kunnen zeggen moet je de innerlijke nee helemaal kunnen doorvoelen.”
KIKS VOOR NIKS!
Ik noem het zelf Kiks voor Niks. We zijn gewend om op een bepaalde manier (gewoonte!) naar de wereld om ons heen kijken en vergeten daarbij ook soms om van de kleine dingen te genieten. Bureau Voor Durf daagt je uit met Kiks Voor Niks.
Het verschijnsel Kiks voor Niks is bedacht door van Kooten & de Bie. In de bescheurkalender uit 1982 zijn de 10 originele Kiks voor Niks opgenomen. Kiks voor Niks zijn alledaagse dingen zoals het geluid van knikkers in een zakje. Of het laten knetteren van bubbeltjesplastic. Of het kraken van verse sneeuw als je er over loopt. Heerlijk geluid.
En een ieder kan zijn eigen Kiks voor Niks zien. Voor mij zijn het creatieve stickers met mooie afbeeldingen of teksten. Of mooie Graffitti. Maar ook bijvoorbeeld zonsopgang of bepaalde natuurverschijnselen.
Het is wel een kwestie van dat je er oog voor hebt. Zoals Cruijff ooit zei: “Je gaat het pas zien als je het doorhebt”
Mijn oogst van de afgelopen jaren vind je op mijn Pinterest-pagina en voor een dagelijkse update op Facebook. En op de eigen pagina: https://rob-smits.nl/kiks-voor-niks-de-fotos/
Verder delen steeds meer mensen de kiks voor niks: dat maakt het nog leuker want zij zien dingen die ik nog niet zag.
En eh…wat zijn uw Kiks voor Niks..?
Deel ze via Facebook of mail ze naar rob@rob-smits.nl
1 Reactie“Proberen is geen doen”
zegt Lucia Rijke, coach bij het TV-programma Dream School (https://www.ntr.nl/DREAM-SCHOOL).
Op deze school proberen bekende Nederlanders schoolverlaters opnieuw te inspireren om zichzelf te ontwikkelen. De jongeren die centraal staan zijn tussen de 16 en 23 jaar en stuk voor stuk vastgelopen in het reguliere schoolsysteem.
Lucia laat een deelnemer proberen een pakje tissues op te pakken. De oefening had te maken met de commitment die een gedragsverandering nodig had.
Oefenen in durven is geen proberen. Oefenen is om een doel te bereiken. Dat doel kan divers zijn. Hiervoor moet je stappen maken, met coaching of training, klein of groot.
“Ben je bereid 100 % op je bek te gaan?”
vraagt Lucia.
Als je dat durft, durf je te falen. En daarmee succesvol te worden door te leren van je fouten. Commitment is bereidheid om gevaren, enge dingen, risico’s aan te gaan en daar je voor in te zetten en te volharden. Ook als je op je bek gaat.
“Wat verberg je?”
vraagt Lucia een deelnemer.
Openheid is durven eerlijk te zijn en niets meer te verbergen. Soms verbergen we onbewust zaken die ons toch wel in de weg zitten, Dieper durven te gaan, vragen aan jezelf stellen zoals bijvoorbeeld: waarom doe ik dit eigenlijk.
“Waar loop je nu voor weg?” was ook zo’n belangrijke vraag die daar op volgt. Als je weet wat je dwars zit, kun je ook zien welk effect dit heeft in je huidige handelen. Of het het niet handelen.
Dat brengt me op het volgende statement van de rector van de school: “In 010 zeggen: we doen dus het wordt”
ReageerAls Amsterdamse Zaankanter (020/075) zeg ik:
“In 020/075 zeggen we: we durven, we doen en het wordt nog veel meer!”
De definitie van een ‘sterk punt’: het vermogen om in een bepaalde activiteit consequent bijna perfecte prestaties te leveren.
Een combinatie van talenten, kennis en vaardigheden, kan tot een ‘sterk punt’ leiden. Pas als je ergens mee in aanraking komt, blijkt dat je de bijbehorende vaardigheden heel snel onder de knie hebt en daar ook snel een eigen manier in weet te vinden.
Maar hoe ontwikkel je talent in durven?
Elk zich herhalend patroon van denken, voelen en zich gedragen is een talent, indien dat patroon op productieve wijze kan worden ingezet.
Talentontwikkeling in durven is dus herhaling van het patroon. 1 keer iets gedurfd levert nog geen talent op.
4 tips:
- Zorg dat je er telkens iets beter in wordt. Kleine stapjes werken ook goed in de ontwikkeling van een patroon.
- Bouw een ondersteuningssysteem op. Als je het idee hebt dat iets eenmalig is geweest zorg dat je in bv je agenda telkens de durf-uitdaging inplant.
- Gebruik een van je sterkste punten voor het compenseren van een zwak punt. Naast de ontwikkeling van durf kun je andere talenten die aan durf ten grondslag leggen meer prikkelen. Bijvoorbeeld talenten als actiegerichtheid of innovatief zijn.
- Zoek een buddy. Iemand die wel goed is in jouw zwakke punt en vraag hem om je de voor hem natuurlijke aanpak, aan te leren.
Jaren geleden kwam ik thuis met een brommer. Gekregen van een vriend. Mijn pa vroeg hoe ik aan de brommer kwam en ik vertelde hem de waarheid.De brommer moest weg. Ik baalde!
Mijn pa was sterk in goed en kwaad en hield mij destijds op de rit. Maar boos was ik wel.
Maar goed; met mijn krantenwijk kerstkaarten opbrengst kon ik een jaar later zelfs een motor kopen. Haalde mijn rijbewijs bij een pakje boter (amsterdams gezegde) en kon rijden!
Ik reed redelijk onbezonnen maar ook veel. Na 4 jaar was de Honda CM 400 TD op en wilde ik een pittiger model. Het werd een XT 500.
Ik verkocht mijn Honda via de ViaVIa (voorloper marktplaats). De nieuwe eigenaar was blij. Ik verzekerde hem dat hij heerlijk reed en er was alleen wat kras en blikschade. Een week later werd ik gebeld.De koper was niet meer zo blij. De motor was vastgelopen. Met deze vastloper had hij veel meer kosten en hij wilde korting. Hij zou wel even langskomen.
Ik belde buurman Martin, een uit de kluiten gewassen havenarbeider, om mij even terzijde te staan. Ik ben niet groot en kon wel hard rennen (destijds). Ik was door de brulpartij door de telefoon en het postuur van de koper bang.
Op moment van aanbellen keek ik in de ogen van een kwade grote vent. Op dat moment vloog mijn adrenaline omhoog. Ik begon te stressen maar gooide direct het roer om. Ik bood hem op een rustige vriendelijke wijze 50 gulden korting. De koper was verbouwereerd en had een discussie verwacht. Hij accepteerde direct mijn aanbod.Het hielp dat Martin in de huiskamer zat maar wat verder werkte was het verplaatsen in de ander.
De teleurstelling erkennen. En de ander tegemoet komen.
Deze maand gaf ik een training aan onderwijsprofesisonals. Deze professionals kwamen met bijzondere casuïstiek.
Wat zou jij doen als er bijvoorbeeld bij een huisbezoek opeens iemand met een steelpan dreigt? Vanuit het niets? Terugvechten kan een intuïtieve reactie zijn. De collega van de desbetreffende docent vluchtte en stond direct buiten en zij stond alleen.
Het vangen van “ja”-tjes en in het gesprek was naast inleven in de ander de oplossing. Hierdoor werd escalatie voorkomen. En dat vinden we toch een wenselijke situatie.
Reageer‘Zigzaggen is uitputtend: als je voortdurend heen en weer gaat om van alles te vermijden”
Ik ken deze uitspraak van Brene Brown.
Ik scrollde laatst wat op Facebook en zag daar een bericht van een oud deelnemer van de training LoopbaanLef. Betty is een jonge vrouw (in de dertig) en vond haar plek niet in het onderwijs en zelfs niet in ons land.
Zij vond zichzelf niet succesvol.
Uiteindelijk bleek de vraag: “Wat is je definitie van succes?”. Welke meetlat neem je?” de kernvraag te zijn voor haar.
Het bleek niet haar eigen meetlat te zijn en zij voelde zich slachtoffer van de meetlat van anderen in haar werksituatie. De ouders, de school, de leerlingen….zij wilde het voor iedereen goed doen en dat lukte niet.
Zij vond het moeilijk om vriendelijk zijn t.o.v.zichzelf : warm en begripvol wanneer zij faalde en dan de pijn niet negeren zonder zelfkritiek.
Ik zag laatst foto’s van Betty op Facebook langskomen.
Zigzaggend tussen Meditaties in het verre Oosten en haar nieuwe werkplek vond zij haar weg.
Angstgevoelens hebben we allemaal en soms schaam ik me ook. Al ben ik oefenmeester in durven. Ik maak ze niet zwaar of te licht maar laat zien dat ik ze geaccepteerd heb. En ik ga ermee om.
En als je dit deelt kun je het gevoel krijgen dat je samen in de arena staat en dat als we falen doen we dat samen doen, dan hebben we in elk geval grote moed getoond. We kunnen niet in ons eentje leren om kwetsbaarder en moediger te zijn. soms is het moedigste een ander om steun vragen.
Samen maakten we de zigzagbewegingen kleiner. Bakens werden dichterbij gezet en de veiligheid vergroot.
Dat is voor mij dan ook durven: te erkennen dat je bang mag zijn, angst mag tonen en kwetsbaar te zijn.
Reageer