Toets "Enter" om naar de inhoud te gaan

Categorie: Training

Boekreview: Waarom veranderen (meestal) mislukt van Martin Appelo

In het boek Waarom veranderen (meestal) mislukt biedt gezondheidszorgpsycholoog en gedragstherapeut Martin Appelo een verfrissende, realistische blik op de uitdaging van blijvende gedragsverandering. Voor mijzelf als persoon en als professional een mooi onderwerp.
En….de goede voornemens komen er weer aan!
Appelo stelt dat onze jaarlijkse pogingen om gezonder te leven of slechte gewoontes af te leren vaak stranden door zowel biologische als psychologische factoren die diep in ons brein verankerd zijn. Volgens Appelo geeft de structuur van ons brein een nuchtere verklaring voor waarom veranderen zo moeilijk is — en hij onderbouwt dit met aansprekende voorbeelden en inzichten die mij ook aan het denken zetten. Vanuit een persoonlijk perspectief (bepaalde gewoonten en patronen) en vanuit professioneel perpectief (hoe is durf te bestendigen?).
Herkenbaar ook uit mijn eigen boek is hoe Appelo uitlegt hoe ons gedrag gestuurd wordt door drie “lagen” in het brein: het instinctieve reptielenbrein, dat automatische handelingen aanstuurt; het emotiegestuurde limbische systeem, dat vooral reageert op beloning en straf; en de rationele neocortex, die nadenkt en bewust keuzes maakt.
Appelo geeft aan de neocortex ons theoretisch zou kunnen helpen om op koers te blijven, blijken de instincten en emoties uit de lagere hersengebieden vaak sterker. Ze sturen ons ongemerkt richting oude patronen, waardoor we keer op keer terugvallen in gewoontes die we eigenlijk willen veranderen. Het begin van de verandering begint dus met het doorbreken van de automatismen. In mijn methode doen we dat door de impulskracht (vanuit het limbische systeem) te remmen met een Time Out. En daarna de neocortex bewust in werking te zetten.
Het boek laat ook de vele denkfouten (door Appelo “mindfucks” genoemd) zien die verandering in de weg staan. “wensdenken” — geloven dat het dit keer wél gaat lukken — en “self-serving bias” helpen ons om onszelf niet te zwaar te vallen, maar maakt het tegelijkertijd moeilijk om daadwerkelijk verantwoordelijkheid te nemen en te veranderen. Ik noem dat in mijn boek de “trucjes”.
En durven doe je niet alleen is mijn stelling.
Appelo geeft ook aan dat sociale druk onze neiging om gedrag te rationaliseren versterkt. Dat kan positief en negatief zijn. Iedereen doet immers mee aan bepaalde patronen, zoals vliegen of ongezond eten, wat het makkelijker maakt om onze eigen acties te rechtvaardigen. Volgens Appelo is gedragsverandering mogelijk, maar het vereist dat de drie breinlagen beter samenwerken. Verandering begint bij het ontwikkelen van nieuwe, positieve gewoontes die goed voelen en die aansluiten bij onze persoonlijke doelen en waarden. Hierin ligt echter een pittige uitdaging: duurzame verandering vraagt volgens Appelo realisme, doorzettingsvermogen en soms een flinke dosis zelfinzicht.
Appelo’s stijl is toegankelijk en soms met een vleugje cynisme, wat het boek tegelijkertijd verfrissend en uitdagend maakt. Zijn boodschap is dat blijvende verandering zeldzaam is en veel inspanning vergt, ondanks de overvloed aan zelfhulpboeken en leefstijlprogramma’s. Waarom veranderen (meestal) mislukt relativeert onze jaarlijkse goede voornemens en brengt diepgaande inzichten over de complexiteit van gedragsverandering zonder zweverigheid. Voor lezers die écht willen begrijpen waarom het zo moeilijk is om te veranderen — en bereid zijn om met zichzelf in de spiegel te kijken — biedt dit boek een eerlijke en doeltreffende leidraad.
Reageer

Boekreview: 59 oefeningen uit ‘Verwacht geen applaus’ vragen ook moed, lef en durf.

Het trainen van de geest is geen eenvoudige opgave. Volgens zenmeester Arthur Nieuwendijk kan dit proces zelfs een levenslange zoektocht zijn. In zijn nieuwste boek ‘Verwacht geen applaus’ (2024) introduceert hij een praktische en toegankelijke gids over Lojong, een eeuwenoude boeddhistische methode voor geestelijke training.
Dit is voor het eerst dat een dergelijk werk in het Nederlands verschijnt. Het boek bevat alle 59 Lojong-oefeningen, met duidelijke uitleg over hun betekenis en toepassing. Nieuwendijk biedt hiermee een stapsgewijze aanpak om de geest te trainen, waarbij hij benadrukt dat er geen eindpunt is en dat de focus op jezelf niet per se tot geluk leidt.
Het boek geeft weer hoe je kunt leven met meer wijsheid, bewustzijn en zelfwaardering, en hoe dit bijdraagt aan een rustiger en gelukkiger leven. Het benadrukt dat je nu al leeft en traint om te verbeteren, niet om iets nieuws te leren, maar om wat je al kunt te verfijnen. Zelfwaardering is essentieel, maar moeilijk door de prevalentie van negatieve overtuigingen over jezelf.
Compassie en vriendelijkheid, zowel naar jezelf als anderen, zijn belangrijk, net als het accepteren van ongemak en tegenslag als een deel van het leven.
Mentale kracht wordt ontwikkeld door te oefenen in aandacht, vastberadenheid en positieve gewoonten, waarbij de balans tussen focus en omgevingsbewustzijn cruciaal is. Het loslaten van verlangens en zekerheden is ook een belangrijk aspect om innerlijke rust te bereiken.
Je leeft nu, dus je traint niet om straks iets te kunnen. Je kunt het al, je leeft tenslotte al je hele leven. De vraag is alleen of je gelooft dat het ook beter zou kunnen, met minder stress, minder zorgen en meer vertrouwen. Als je denkt dat het mogelijk is om te leven.
Het vraagt moed om de reis naar zelfwaardering te beginnen, vooral in een wereld waar negatieve overtuigingen vaak de overhand hebben. Moed betekent hier dat je durft te kijken naar je eigen zwaktes, fouten en pijnlijke ervaringen zonder weg te rennen. Het accepteren van ongemak en tegenslag als een onvermijdelijk deel van het leven vereist moed, omdat het betekent dat je kwetsbaar durft te zijn en je niet laat ontmoedigen door moeilijkheden.
Lef is nodig om negatieve gewoonten en overtuigingen die je van jongs af aan hebt opgebouwd, aan te pakken. Het vergt lef om te erkennen dat je misschien anders wilt leven en vervolgens stappen te ondernemen om die verandering te realiseren. Dit houdt in dat je vastberaden bent om je gewoontes te veranderen en jezelf positief te ontwikkelen, zelfs als dit in eerste instantie moeilijk of eng lijkt.
Durf is een belangrijk thema in het boek, omdat het loslaten van deze zaken essentieel is voor het bereiken van innerlijke rust. Durf om te kiezen voor aandacht, compassie en vriendelijkheid, zelfs als dat betekent dat je tegen de stroom in gaat, is een belangrijke stap naar een meer gebalanceerd en gelukkig leven.
Samengevat, moed, lef en durf zijn essentieel om de reis van zelfontwikkeling te beginnen en door te zetten. Ze helpen je de uitdagingen die gepaard gaan met persoonlijke groei aan te gaan, en ze ondersteunen je bij het vinden van innerlijke rust en geluk door jezelf te waarderen en bewust te leven.
Reageer

Boek review ‘One Day’ van Tabe Ydo: Durven is hart-werken!

Tabe Ydo heeft na een persoonlijke zoektocht van 30 jaar geleerd  in wat je nodig hebt om je leven in 1 dag naar de next level te tillen.  Zijn aanpak is tijd toe te voegen aan je dag en maximaal te leven.
In zijn boek “One Day” beschrijft de aanpak en onderbouwt het met zijn ervaringen en input uit diverse onderzoeken.
Wat haal ik er voor mezelf uit?
In ieder geval veel mooie spreuken. Bijvoorbeeld: “Het slechte nieuws is: de tijd vliegt. Het goede nieuws  is jij bent de piloot!” (Michael Althsuler). Ydo stelt dat de dood misschien wel het grootste goed is dat er bestaat. Het zorgt ervoor dat de tijd op aarde kostbaar en bijzonder is. Neem de tijd niet voor lief. En hij stelt dat we dan daar ook maximaal van moeten genieten.
Hij gebruikt een formule: Uren aan je dag toevoegen + tijdsbeleving vertragen + jaren aan je leven toevoegen.
De vraag komt dan op of we niet moeten schakelen van “Alles uit het leven halen” naar “Alles in het leven stoppen?”
En hoe bijzonder is het dat IK op aarde ben en de kans krijg met een beperkte tijd!
De tijd nemen al is het maar 10 minuten, om even alles langs te laten komen, is cruciaal om de juiste beslissingen te nemen
Basis:
Werken aan een krachtige gezondheid door te bewegen, goed te slapen, bijtijds op te staan .
En:
Hart-werken: Hoe sneller je hartslag is, hoe sneller je je hart “verbruikt”. Hoe lager je hartslag, hoe langer je leeft.
Tabe Ydo in One Day: ” Hoe gezonder je cellen, hoe minder snel je ouder wordt. Ieder hart heeft een maximaal aantal hartslagen en OP=OP. ” en “Verlaag je je hartslag met vijf slagen per minuut, dan kan een vrouw bijvoorbeeld 2,6 en een man 2,9 jaar aan zijn leven toevoegen.”
Het hart staat direct in verbinding met ons brein. Door het pompen van het bloed stuurt het zuurstof, voedingsmiddelen en hormonen naar elke cel. De vaten zorgen voor het transport van het bloed. Dus hoe beter je zorgt voor je hart des te beter “Brain 7 Body” functioneren. Om te durven is deze krachtige basis nodig. Dan kun je vanuit kracht “wipwappen” op de wip tussen lef en durven en tussen snelheid en verlangzaming.
Goed zorgen voor je hart doe je door te bewegen (hoge intensiteit is beter), goed en gezond te eten, positief omgaan met belemmeringen en kansen en het oefenen daarbij van je diepe buikademhaling. (werkt goed met bij Koud water zwemmen!)
Reageer

Heb je vlinders of ballen in je buik? Boekreview: “Get your Guts – je instinct als kompas”van Drs. Hilde A.J. Bolt

  • Doe jij het in je broek van het lachen?
  • Ben je soms misselijk van angst,
  • Slik je teleurstellingen weg?
  • Buikpuin van de stress?
  • Heb je een nederlaag te verteren?
  • Of heb je vlinders of ballen in je buik?
We voelen aan het gevoel in onze buik gedeeltelijk hoe het gaat. Darmen en hersenen werken vanaf de geboorte nauw samen.
De auteur Hilde A.J. Bolt noemt dit gevoel in onze buik “guts”. Zij beschrijft in dit boek “Get your Guts – je instinct als kompas” haar eigen visie en de weg die zij heeft afgelegd als vrouw, echtgenote en (stief)moeder, psycholoog-psychotherapeut, coach, trainer en traumadeskundige.
In mijn thesis is de “guts” gerelateerd aan lef. Lef komt voort uit hetzelfde “ballen in de buik”-gevoel en is essentieel om te durven.
Durven is lef met voorbedachten rade.

Het onderbuikgevoel komt juist op bij ethische uitdagingen. Er is dan een koppeling tussen intuïtie en de spontaniteit van onze ‘darmimpuls’. De adrenaline gaat omhoog, de hartslag gaat sneller, bloedvaten vernauwen zodat we minder bloed verliezen in een gevecht. Onze bloeddruk gaat omhoog en het denken gaat offline.
Dus moest ik dat boek hebben en lezen. Op zoek naar wat ik herken maar ook nieuwe inzichten. Bolt bracht daarnaast ook “Guts, in tijden van corona en erna” uit. Ook maar gelijk gelezen.
Iemand met Guts is een persoon met lef, met ballen volgens Bolt. Zij voegt aan de bovenstaande beschrijving verder toe dat de signalen uit het buikgebied een instrument zijn, een kompas van waaruit je kunt leven. Dit levert dan de kracht (Guts) op die je nodig hebt om hiernaar te handelen.
Wat neem ik mee uit dit boek?
Een herkenning bij de “Illusions of control”. Waar hebben we echt controle op?
En hoeveel tijd besteed je aan die illusie?
In de vorige review van “Goedemorgen” van Charles Ruiters kwam dit thema ook langs bij de denkkaders.
Je kunt ontkomen aan de illusie door ruimte te creëren en de keuze vrijheid te zien die je altijd hebt.
” Je kunt veelal niet kiezen wat er op je weg komt wel hoe je ermee omgaat.’
Denkkaders en illusies zijn zijn als lucht, ze kunnen ook zo weer weg zijn. Geef je die gedachten aandacht dan zullen ze groeien. Ze leiden ons af waar het werkelijk om gaat!
Door de gedachten worden zaken juist moeilijker. En de vraag is dan: Durf jij eenvoudig, simpel en goed te zijn?
“We leven als mens in een groot toneelstuk.”
Bolt geeft aan dat wij (zeker in de westerse wereld) zo graag willen begrijpen en dat we verleren om te voelen, stappen te nemen, dingen aan te gaan, regie te pakken en verantwoordelijkheid te nemen.
In mijn praktijk komt er in gesprekken altijd een moment dat klanten zichzelf en anderen niet meer kunnen begrijpen. Dan stopt het kunnen begrijpen. Dan is het wat het is. Begrijpen start in je hoofd. En je hoofd kan veel: gebruik je hele hoofd! Wees zowel een wetenschapper als de kunstenaar; het is er allemaal in optima forma! Je kunt dan ook eerlijk zijn naar jezelf. Eerlijkheid naar jezelf is een ingang naar ontwikkeling.
Een mooie metafoor vond ik:
“Verlichting: Zet het licht aan en heb durf om jezelf onder  te zien”
En:
“Verwarm je met je eigen licht en maak het lichter door lichter te leven maak het niet te zwaar”
Bolt propageert meer het vrij-denken. Eens een andere gedachte toelaten kan een begin zijn van iets nieuws. En probeer het gewoon. Dan heb je het in elk geval geprobeerd. Je hebt lef gehad om risico te nemen en op je bek te gaan en waarschijnlijk heb je er dan veel van geleerd.
Wanneer je werkelijk wil veranderen zul je stappen moeten zetten die je nog niet eerder heb gezet op een onbekende weg. Dat kan wennen zijn voor je systeem. Je systeem wordt ontregeld door elke stap die onbekend is.  In elk moment zit een keuze om door te gaan.
En andersom als je vast zit, ligt de feitelijke verantwoordelijkheid van de interne herhaling bij jezelf en niet bij je ouders. Daar kun je dus ook kiezen. Dat vraagt durf. En anderzijds ook mildheid voor jezelf, je onwetendheid, onmacht, weerstand, missers en onhandigheid, stelt Bolte.
“Om echt ja te kunnen zeggen moet je de innerlijke nee helemaal kunnen doorvoelen.”
Dit herken ik bij het koudwaterzwemmen. En ik heb nu juist het kijken toegevoegd in mijn aanpak voor nieuwe koudwaterzwemmers. Kijken helpt bij de geruststelling van het brein. En het trillen is een ontlading van het lichaam. Het zorgt ervoor dat stresshormonen zo snel mogelijk het lichaam verlaten.
Bolt beschrijft naast instinct en het hoofd het hart. Dit had ik in mijn onderzoek niet apart gedefinieerd. Het hart staat voor gevoel. Gevoelens zijn vaak subtieler en genuanceerder van aard dan primaire emoties
Dit leverde mij een mooie oefening op in het omgaan met angst: wat je ook ervaart aan emoties of gevoelens train je zelf JA er tegen te zeggen. Leg je hand op je buik en op je hart en oefen oefen oefen!
Het maakt het niet groter of kleiner maar laat het zijn wat het is.
Context en waarden beïnvloeden het durven. In onze cultuur hebben we geen rituelen om onze natuurlijke agressie een constructieve vorm geven om te ontladen. In de Haka wordt de natuurlijke agressie een bron van kracht. Vorig jaar gebruikte ik de Haka juist ook hiervoor. Een organisatie was bezig met het hervinden van de kracht. De Haka maakte deze los.
Get your Guts is een boek voor mensen die zelf guts willen ontwikkelen, maar ook een boek dat iedere therapeut, coach of hulpverlener gelezen moet hebben.
Wil je het boek ook lezen?
Bestel dan via:
Reageer

KIKS VOOR NIKS!

KIKS VOOR NIKS!

Ik noem het zelf Kiks voor Niks. We zijn gewend om op een bepaalde manier (gewoonte!) naar de wereld om ons heen kijken en vergeten daarbij ook soms om van de kleine dingen te genieten. Bureau Voor Durf daagt je uit met Kiks Voor Niks.

Het verschijnsel Kiks voor Niks is bedacht door van Kooten & de Bie. In de bescheurkalender uit 1982 zijn de 10 originele Kiks voor Niks opgenomen. Kiks voor Niks zijn alledaagse dingen zoals het geluid van knikkers in een zakje. Of het laten knetteren van bubbeltjesplastic. Of het kraken van verse sneeuw als je er over loopt. Heerlijk geluid.

En een ieder kan zijn eigen Kiks voor Niks zien. Voor mij zijn het creatieve stickers met mooie afbeeldingen of teksten. Of mooie Graffitti. Maar ook bijvoorbeeld zonsopgang of bepaalde natuurverschijnselen.

Het is wel een kwestie van dat je er oog voor hebt. Zoals Cruijff ooit zei: “Je gaat het pas zien als je het doorhebt”

Mijn oogst van de afgelopen jaren vind je op mijn Pinterest-pagina en voor een dagelijkse update op Facebook. En op de eigen pagina: https://rob-smits.nl/kiks-voor-niks-de-fotos/

 

Verder delen steeds meer mensen de kiks voor niks: dat maakt het nog leuker want zij zien dingen die ik nog niet zag.

En eh…wat zijn uw Kiks voor Niks..?

Deel ze via Facebook of mail ze naar rob@rob-smits.nl

1 Reactie

TOP 5 Durfklussen

  1. Durf iets spannends te doen! Probeer eens karate?

De amerikaan Lee Lasris gaat normaal gesproken voor low-risk, low-impact sporten zoals tennis, golf en bowlen, maar op 60-jarige leeftijd wilde hij meer opwinding en schakelde over op GoJu Karate. Een vriend nam een les en was afgevallen en zag er fantastisch uit. “Ik zei:” Dat wil ik ook!”, zegt Lasris. Hij heeft bij de eerste les een gebroken rib en gebroken teen (twee keer) opgelopen. Maar hij kijkt uit naar de tweewekelijkse les, die begint met gymnastiekles en het aantrekken van handschoenen om te sparren. “Ik heb het gevoel dat ik vandaag beter ben dan tien jaar geleden”, zegt Lasris, die nu 62 is en hoopt op 70-jarige leeftijd zijn zwarte gordel te pakken te krijgen. “We hebben veel plezier. Ik hou van het vertrouwen dat het me geeft.

  1. Durf jezelf een uitdagend doel te stellen: “Je kunt ook een berg beklimmen.”

De amerikaan Steven McCraney (52) woont bijna op zeeniveau in Palm Beach Gardens, Florida, maar de vastgoedontwikkelaar gaat voor de “Seven Summits”, de hoogste toppen van zeven continenten.

Hij bereikte de Afrikaanse Kilimanjaro al en trok onlangs naar de top van Aconcagua in Argentinië, de hoogste berg van het westelijk halfrond op bijna 23.000 voet. Tweeënveertig mensen startten de 24-daagse trektocht, maar bijna-orkaankracht winden en temperaturen van 30 graden onder nul nabij de top bleken te veel voor velen. Slechts drie gidsen en drie klimmers bereikten de top, waaronder McCraney, slechts vijf jaar een klimmer. “Je voelt je vrij vernederd en klein als je om je heen kijkt en je bent op het hoogste punt in de Andes. Het was gewoon een geweldige levenservaring, “zegt hij. Zijn trainingsroutine omvatte over het algemeen een spinning klas van één uur vier dagen per week en een uur hardlopen voor of na afloop, plus zwemrondes toen zijn vertrek naderde. Hij trainde ook met een team jongens dat een paar keer per week bijeenkwam om de trappen van zijn 20 verdiepingen tellende kantoorgebouw te beklimmen – een rugzak en 10 extra pond per week toe te voegen tot ze uiteindelijk 50 tot 60 pond droegen. McCraney hoopt dat hij zijn drie dochters inspireert om het leven ten volle te verkennen. “Ik denk dat het belangrijk is om ze te laten zien dat niet alleen sommige dingen mogelijk zijn, maar dat alles mogelijk is.”

  1. Geen drugs maar toch een oppepper? Probeer “The Nap-a-Latte”.

Opgeslokt door een werkweek van 60 uur plus? Slaapdeskundige Breus beveelt dit vaak aan: drink snel een klein koud kopje koffie (het bevat veel cafeïne) en slaap daarna 20 tot 25 minuten. Je krijgt genoeg ZZZ’s om je slaapdrempel te verlagen voordat de cafeïne begint. “Je pept jezelf voor ongeveer vier uur,” zegt Breus. (Doe het niet binnen acht uur na het naar bed gaan, anders heb je problemen met slapen.)

  1. Durf je “social impact” te vergroten: Word een mentor.

Een manager kan een zakenman uit het middenkader begeleiden, maar een eerstejaarsstudent kan ook een doorgewinterde professional begeleiden. Iedereen heeft iets te bieden – en om te leren. Bij Winterschool Sociaal Ondernemenwaren professionals de buddies voor de startende sociaal ondernemers.

  1. Durf eens gewoon te Geven!

Doe vrijwilligerswerk op een lokale school of non-profitorganisatie of doe andere goede daden. Deel een partij brownies met je buren. Houd de deur voor iemand open, laat een andere chauffeur voor je lopen, maak boeketten uit je tuin voor collega’s. Geven geeft je feel-good endorfines.

 

 

Reageer

Bureau Voor Durf: “HIKE & HAKA!”

Friss: “We zijn 1 bedrijf en dat willen we uitstralen!” Bureau Voor Durf: “HIKE & HAKA!”

“Zal ik sterven, zal ik sterven, zal ik leven, zal ik leven”.

Wat is Friss?

Friss is een softwarebedrijf dat zich richt op fraudedetectie en risicobeheersing voor verzekeraars. Zij bedenken en leveren zakelijke oplossingen op dit vlak.

Wat hebben we gedaan?

Na de 1e trainingsdag is er behoefte om op de 2e dag een activiteit te hebben met het hele bedrijf. Op 3 november 2018 verzorgde Bureau Voor Durf een activiteit na een Profday om de personeelsleden te activeren op het geleerde en ook samen plezier te maken. Deze dag werkten we met meerdere trainers o.a. Rosa Smits en Paula Roelse. David Hup verzorgde de fantastische fotografie.

Wat was de HIKE?

De HIKE (geleid door de trainers) was een stevige wandeling in teams en voer ons door Amstelveen door o.a. de prachtige heemtuin De Braak.  Hier kregen de deelnemers een opdracht ter voorbereiding op de HAKA en vervolgden hun weg met een Silence walk (reflectie) en daarna met een Exchange walk (uitwisselen gedachten in duo’s). Kortom bij aankomst was men voorbereid op de HAKA.

Wat is een HAKA?

De haka is een ceremoniële dans in de Māori-cultuur. Het is een houdingsdans (Houdings dans) uitgevoerd door een groep, met krachtige bewegingen en stempelen van de voeten met ritmisch geschreeuw. Velen kennen hem nu van het Nieuw-Zeelandse rugbyunie-team(‘ All Blacks ‘).

Hoewel vaak geassocieerd met de traditionele gevechtsvoorbereidingen van mannelijke krijgers, zijn haka uitgevoerd door zowel mannen als vrouwen, en verschillende soorten van de dans vervullen sociale functies binnen de Māori-cultuur.

Wanneer een HAKA?

Haka wordt uitgevoerd om gasten te verwelkomen, door grote prestaties, gelegenheden, bruiloften of begrafenissen.Toen de Britse prins Harry en zijn geliefde Meghan recentelijk in Nieuw-Zeeland bezochten, werden ze begroet met een uitvoering van een Haka.

De bewegingen zijn erg vrij en van elke performer wordt verwacht dat hij zijn gevoelens uitdrukt. Voor de teams van FRISS werkte deze werkvorm enorm goed: op social media was er al direct respons te vinden:

Reageer

DURVEN SPRINGEN IS “GAPPEN”

“Doe ik het of doe ik het niet?”

Iedereen kent de vraag en meestal hakken we gewoon de knoop door. Maar soms is de knoop taaier dan gedacht. Je blijft erop kauwen.

‘Between stimulus and response there is a space. In that space is our power to choose our response. In our response lies our growth and our freedom.’ zegt de wetenschapper Scarre in zijn boek “Courage”.
Het is het bewustzijn waarmee we in staat zijn een pauze in te lassen tussen wat er gebeurt en onze reactie daarop.’
Marijke Lipsius beschrijft in haar boek “De Factor Moed”  de “gap: tussen stimulus en respons als ons bewustzijn. Het maken van een bewuste keuze bij deze “gap” is durven.
Het is het domein waar onze wil aan het werk is, onze creativiteit en ons geweten. Dit domein maakt ons tot wie we zijn: mensen. We zijn geen lineaire afgeleide van wat er om ons heen gebeurt. We zijn in staat tot reflectie op ons handelen en kunnen kiezen voor iets dat niet alleen ons eigen belang dient, maar ook dat van anderen. We zijn ook nog steeds zoogdier. Dus op het moment dat we ons bewustzijn niet gebruiken, verdwijnt de gap en reageren we instinctief.
‘Gezond gappen werkt het best als je weet waar je kompas naartoe wijst. De ruimte die je neemt om stimulus en respons te scheiden, heeft er alle baat bij als het kompas in die ruimte aanwezig is. ‘ zegt zij.

Twijfel jij of je durft te springen?

Misschien moet je dan eens komen praten. Dan bekijken we samen wat de voors en tegens zijn, wat je wil bereiken en welke hindernissen je moet overwinnen.
Misschien blijkt “nee” het beste antwoord. Knoop doorgehakt!  Maar misschien is het antwoord “ja”. Dan rest er je nog één ding: durven springen!
Reageer

Bluffen bij solliciteren is overmoedig durven. Kent u die uitdrukking?

Ik krijg soms de vraag: “mag je bluffen bij een sollicitatiegesprek?”.
Op zich is bluf niet negatief vind ik. Bijvoorbeeld in het filmfragment “the Kitchen is open” uit de film La Vita e Bella: https://youtu.be/t-uJ1XgD3e0
De ober Guido bluft zich door de bestelling heen door de klant de indruk te geven dat er genoeg te bestellen is. Door de menukaart zo te beschrijven dat de klant maar 1 keuze heeft. Een prachtige scène waarin je kunt lachen en snapt waarom hij bluft.
Wat is bluffen eigenlijk?
Tussen lafheid en roekeloosheid zit durven. Lef  (zie ook: http://rob-smits.nl/loopbaan-lef/) is net een streep verder richting de roekeloosheid. Bluf is het geven van een indruk waarbij eigen mogelijkheden, visie of prestaties beter lijken. Bij het onderhandelingspel en pokeren wordt regelmatig gebluft.
De andere partij beïnvloedt jou door iets voor te schotelen wat mogelijk niet waar is, mooier is dan het echt is, om er zelf voordeel uit te halen.
Bluffen werkt voor mij niet als je jezelf vergelijkt: “ik ben beter dan …..”.
Trump is hier een goed voorbeeld van met zijn: “America First”.
De Leuvense psychologe Carolien Van Damme zegt in haar doctoraat:
“Mensen hebben de neiging om uitspraken van anderen op zichzelf te betrekken. Dat moet je in gedachten houden als je reacties op snoeven en stoefen (Vlaams voor bluffen) wil begrijpen: uit grootspraak leiden mensen vooral af hoe de opschepper hén ziet, en niet zozeer hoe die zichzelf ziet”.
Ook het domein waarover gebluft wordt, speelt een rol, stelt zij:
“Ons zelfbeeld wordt vooral bepaald door ons gevoel van competentie – slagen we erin onze doelen te bereiken – en minder door de sociale vaardigheden die we onszelf toedichten. Iemand die snoeft dat ze een goede studente is, kan daarom meer weerwerk verwachten dan iemand die pocht dat ze een goede vriendin is. Iets om in gedachten te houden bij een eerste date of een sollicitatie­gesprek.”
Conclusie: bluffen brengt niet zoveel op?
Om op de eerste vraag terug te komen: “mag je bluffen bij een sollicitatiegesprek?”.
Als je dan toch bluft:
Mensen willen niet graag als minder competent gezien worden. Als je bluft op het vlak van kennis loop je de kans dat de ander je meer tegengas geeft. Bluf je op een sociale vaardigheid “ik ben een goede vriend voor al mijn vrienden” dan zal dat eerder geaccepteerd worden.(Van Damme, 2012).
Bluf is voor mij overmoedig durven.
Moed is een mooie karaktertrek en bluf is eigenlijk een teveel van het goede. Vanuit overmoed stapt de bluffer in zijn valkuil.
Dus bluffen kan maar waak voor overmoed!
En er schuilt wel een mooie kernkwaliteit achter: durf!
Meer weten?
En
Reageer

Proberen is geen doen

“Proberen is geen doen”

zegt Lucia Rijke, coach bij het TV-programma Dream School (https://www.ntr.nl/DREAM-SCHOOL).

Op deze school proberen bekende Nederlanders schoolverlaters opnieuw te inspireren om zichzelf te ontwikkelen. De jongeren die centraal staan zijn tussen de 16 en 23 jaar en stuk voor stuk vastgelopen in het reguliere schoolsysteem.

Proberen is een ingebakken woord en onbewust impliceert dit mislukking.
De kracht van woorden is niet te onderschatten. Als ik bijvoorbeeld zeg dat ik zal proberen de kapitein van mijn schip te worden, dan zitten daar veel onderliggende saboterende gedachten, gevoelens en emoties. Ik mag dan wel de positieve intentie hebben. Ik houd er onbewust rekening mee dat het me toch niet zal lukken. Waarom niet?

Lucia laat een deelnemer proberen een pakje tissues op te pakken. De oefening had te maken met de commitment die een gedragsverandering nodig had.
Oefenen in durven is geen proberen. Oefenen is om een doel te bereiken. Dat doel kan divers zijn. Hiervoor moet je stappen maken, met coaching of training, klein of groot.

“Ben je bereid 100 % op je bek te gaan?”

vraagt Lucia.
Als je dat durft, durf je te falen. En daarmee succesvol te worden door te leren van je fouten. Commitment is bereidheid om gevaren, enge dingen, risico’s aan te gaan en daar je voor in te zetten en te volharden. Ook als je op je bek gaat.

“Wat verberg je?”

vraagt Lucia een deelnemer.
Openheid is durven eerlijk te zijn en niets meer te verbergen. Soms verbergen we onbewust zaken die ons toch wel in de weg zitten, Dieper durven te gaan, vragen aan jezelf stellen zoals bijvoorbeeld: waarom doe ik dit eigenlijk.

“Waar loop je nu voor weg?” was ook zo’n belangrijke vraag die daar op volgt. Als je weet wat je dwars zit, kun je ook zien welk effect dit heeft in je huidige handelen. Of het het niet handelen.

Dat brengt me op het volgende statement van de rector van de school: “In 010 zeggen: we doen dus het wordt”

Als Amsterdamse Zaankanter (020/075) zeg ik:
“In 020/075 zeggen we: we durven, we doen en het wordt nog veel meer!”

Reageer