Het is het verschil tussen wat we daadwerkelijk presteren en wat we denken te presteren. Waarom krijgen overmoedige mensen juist wel de ruimte?
Ik hoorde laatst dat als we door een eigen fout onze auto in de prak rijden, denken we nog steeds dat we beter kunnen autorijden dan de persoon van de auto die we net in de prak hebben gereden. We focussen op het bovengemiddeld zijn en daar beginnen we al jong mee.
Uit onderzoek blijkt dat van een miljoen scholieren in de VS zeker 70 procent de eigen leiderschapskwaliteiten zag als bovengemiddeld. Slechts 2 procent zag zichzelf als onder het gemiddelde. En uiteraard heeft ONS bedrijf meer kans op succes dan een gemiddelde bedrijf in de branche.
Wij zijn allemaal de beste chauffeur toch? Wie zegt van zichzelf dat hij een ondergemiddelde chauffeur is?
Maar liefst 94 procent van de Amerikaanse professoren zag de eigen prestaties als bovengemiddeld. Hoe zouden zij zichzelf als chauffeur zien?
En… we denken ook nog dat onze inschatting altijd passend en onbevooroordeeld is. We kunnen dat ook zelfs beter dan de anderen in onze omgeving, zo meldt een studie fijntjes.
Wie gelooft dat hij beter is, staat net even een treetje hoger op de sociale ladder. Geloven dat je beter bent zorgt ervoor dat je dat ook laat weten en geeft je vertrouwen. Het maakt je kalmer en je bent vaak overtuigender.
Stel: je begint met Koud Water Zwemmen. Je hebt een workshop gehad van een goeroe en je gelooft dat je alles aankunt! Koud water, stenen breken en over vuur lopen!
Anderen mensen zien je niet als overmoedig, maar vinden je – in ieder geval een tijdje – gewoon geweldig. En jij wordt daar ook trots en blij van. Je denkt meer te kunnen dan je nu al kan.
En dan komt de confrontatie. De huidige watertemperatuur is 9 graden en je besluit ook anderen mee te nemen met zwemmen. De een raakte in paniek, de ander bleek nauwelijks nog aanspreekbaar, het is allemaal net goed gegaan.
Verkeerde inschattingen, onrealistische verwachtingen en ronduit risicovolle beslissingen zijn het gevolg van de overmoed.
#hoedanwel?
Niet sturen op applaus maar op inzicht.
Pluis je bewezen prestaties uit en neem hier inzichten uit mee.
Koud water zwemmen heeft geen geheimen, het is een kwestie van beginnen en doorzetten.
Gewoon beginnen met koud af douchen. Start met een keer per week, waarbij je de tijd dat je doucht steeds meer verlengd. Stap eruit als je je niet op je gemak voelt en stel geen tijddoelen in om eronder te blijven. Volg je gevoel.
De vervolgstap is op dezelfde wijze een keer in het water te stappen. In het begin is het raadzaam om wel samen met iemand te gaan.
Het is gemakkelijker om in de zomer te starten bij een watertemperatuur van 16 ° C of hoger. En daarvan uit verder op te bouwen.
Toch kun je nu ook al beginnen. Doe het dan wel met iemand die ervaren is.
En: werkt het nog niet accepteer dat dan en kies een warmer moment.
Het eerste wat er gebeurt als je in koud water komt, is de reactie op kou-ervaring- de eerste zucht, snelle ademhaling en verhoogde hartslag en bloeddruk.
En regelmaat werkt ook goed. Als je meerder keren per week gaat, wordt de kou-reactie van je lichaam steeds gehalveerd. Moet ik er wel bij zeggen bij gelijke omstandigheden. In mijn praktijk blijkt dat geen enkel moment en geen enkele plek hetzelfde is.
Wat wel blijft is een algemene gewenning: als je een paar weken in koud water mist, begin je niet helemaal opnieuw.
De belangrijkste bron van aanpassing die mensen hebben aan koude omgevingen zijn onze hersenen. Het lichaam heeft een beperkte capaciteit om zich aan te passen aan de kou. Ons brein kan het lichaam sturen hierin.
De rillingen:
Rillingen worden gestimuleerd om de diepe lichaamstemperatuur te verhogen wanneer een verlaging van de diepe lichaamstemperatuur optreedt. Het werkt door onvrijwillige samentrekking van de spieren om warmte te genereren en maakt bewegingen zoals zwemmen moeilijk te coördineren.
De hypotherme aanpassing vermindert de hoeveelheid rillingen die optreedt wanneer de diepe lichaamstemperatuur wordt verlaagd. Door herhaaldelijk zwemmen in koud water dat de diepe lichaamstemperatuur verlaagt, vermindert dit de rillende reactie. Dit heeft het effect dat de zwemmer de beweging kan coördineren, maar ten koste van een grotere diepe lichaamskoeling in vergelijking met iemand die rilt. De vermindering van de rillingsrespons is temperatuurspecifiek, als de diepe lichaamstemperatuur afkoelt tot boven de normale daling van de diepe lichaamstemperatuur, wordt de rillingsrespons opnieuw gestimuleerd.
Het belangrijke punt om op te merken is dat de diepe lichaamstemperatuur waarbij rillingen optreden bij iemand die is aangepast dichter bij de staat van klinische hypothermie ligt (kernlichaamstemperatuur is 35 ° C) dan niet-aangepaste individuen. Daarom moeten degenen die koud aangepast zijn, ‘naar hun eigen lichaam luisteren’ in plaats van het geklets aan de waterkant. Als ze beginnen te rillen, moeten ze uit het water komen en beginnen met het opwarmen.
De tijdsduur:
De tijdsduur in het water is niet alleen een weerspiegeling van de staat van aanpassing, maar een combinatie van factoren die betrekking hebben op elk individu, waaronder hun massa, vetheid, fitness, voedingsregime en hoe lang de persoon stilstaat. Recente technologie en onderzoek suggereert het bestaan van bruin vetweefsel (BAT) bij volwassen mensen; eerder werd gedacht dat dit soort vet alleen aanwezig was bij baby’s. Er is nu echter vastgesteld dat het voorkomt bij sommige personen die blootgesteld zijn aan koude, maar de mate waarin dit bijdraagt aan thermoregulatie wanneer zwemmen in koud water niet is vastgesteld.
Dus:
Koud water zwemmen heeft geen geheimen, het is een kwestie van beginnen en doorzetten.
Gewoon beginnen met koud af douchen. Start met een keer per week, waarbij je de tijd dat je doucht steeds meer verlengd. Stap eruit als je je niet op je gemak voelt en stel geen tijddoelen in om eronder te blijven. Volg je gevoel.
“Wat op het werk en in privé omgeving opvalt, is dat men nu meer last lijkt te hebben van hoge werkdruk. Wie weet doordat we naast het werk weer vol zitten met sociale verplichtingen. Dat is weer een kwestie van wennen.”
“Wat nu tegenvalt is het teruggekeerde fileleed op de weg.” 😉
Maar ook:
Dat men weer moet wennen aan alle geluiden die er een tijd bij het thuiswerken niet waren.
Dat het hybride werken weer nieuw gedrag vraagt.
Dat men zoekt hoe men overlegt en hoe je weer feedback geeft.
Ik zie dat we ons weer een beetje herpakken. Anderzijds blijft er een onzekerheid hangen omdat we niet weten wat de verdere ontwikkelingen exact zijn.
Het herpakken gaat samen met het weer grip & beweging krijgen. Door gedurfde keuzes die uitgesteld zijn alsnog te maken. En weer zelf “in control” zijn.
Dat is nog niet zo makkelijk.
Daarom bied ik nu IKdurf aan. Een coachingstraject om te herpakken na Covid.
Ik ben benieuwd of ik je (of mensen die je kent) hiermee kan helpen?
Wellicht kan IKdurf – coachtraject iets voor jou of mensen die je kent zijn?
Hoe zou het zijn als je een nieuw startpunt hebt en:
Er daadwerkelijk een verandering op je werk, loopbaan of leven plaatsvindt?
Je durft te zeggen wat je wilt of vindt?
Na Ik Durf!:
weet je waar je nu staat en wat je te doen hebt;
functioneer je prettiger als professional en als persoon;
Of:
kun je meer zelf sturen in je eigen loopbaan;
heb je een realistisch beeld van je loopbaankansen op de arbeidsmarkt.
Mocht je interesse hebben of ken je iemand waarbij dit past?
De training van je brein bij koud water zwemmen stelt je in staat beter met stress om te gaan.
Koud zwemmen is een heel natuurlijke manier van trainen in het omgaan met stress.
In het koude water stappen is als een brandwondje op de huid, het is altijd een belasting voor het lichaam. Dat geeft een stressreactie (mentaal en fysiek).
Maar “stress is niet wat er met je is gebeurd, maar HOE je het waarneemt”.
Voor ons lichaam is het koude water zelf (als stressfactor) niet het probleem, maar de manier, het mechanisme om het stress-effect op het lichaam te verwerken.
Het is geen toeval dat zwemmen in koud water steeds vaker wordt gebruikt in de strijd tegen depressie, stress en angsten. Tijdens het zwemmen trainen we de middelen van het lichaam die ons in staat stellen om met stress om te gaan.
Hoe verloopt dit proces fysiologisch?
De somatische ervaring wordt gecodeerd in het brein en omgezet in het GO – NO GO-commando in de basale ganglia.
De basale ganglia zijn een groep neuronen (ook wel kernen genoemd) die zich diep in de hersenhelften van de hersenen bevinden. De basale ganglia zijn voornamelijk betrokken bij het verwerken van bewegingsgerelateerde informatie. Ze verwerken ook informatie met betrekking tot emoties, motivaties en cognitieve functies.
Het cruciale punt is: welke kant gaat de stressreactie op? Via het indirecte pad of via het directe pad van de basale ganglia?
Optie 1. Het energieproces volgt een indirect pad.
In dit geval wordt het striatum geactiveerd, wat leidt tot de koppeling van de visuele en somato-sensorische cortex van de hersenen.
Dit deel ligt in het voorste gedeelte van de hersenen, waar somatische (lichaams) informatie wordt verwerkt. Dit omvat tast-, pijn-, temperatuur- prikkels.
Het resultaat is dat we tijdens het zwemmen ons verblijf in het koude water visueel en met de huid kunnen controleren. We letten op hoe wonderbaarlijk het wateroppervlak verandert, reageren op de schittering van de zon in het water, gefascineerd raken door meeuwen, voelen de brandende koelte van het water op de huid, enz.
Het zwemmen zelf, de verscheidenheid aan bewegingen leidt niet tot vermoeidheid en spierbelasting. Integendeel, na verloop van tijd neemt een gevoel van opgewektheid, een golf van kracht en lichtheid toe, naarmate de hormonen (dopamine, norepinefrine, serotonine) worden geactiveerd.
Serotonine werkt als een energiehormoon, een hormoon van vreugde. In dit geval scheidt de amygdala de energietoestand als veilig. In koud water voelen we ons zelfverzekerd, kalm en anticiperen we op meer energie tijdens het zwemmen.
Optie 2. Het energieproces volgt een direct recht pad.
Wanneer iemand bang is terwijl hij in koud water gaat ervaart hij een niet vrijwillige stress.
De stress-energie gaat via een directe weg van de basale ganglia en wordt omgezet in eenvoudige motorische acties. Als gevolg hiervan voel je een angst en angst, die wordt verergerd door verschillende associaties in de hersenschors: “Ik heb het koud … je kunt longontsteking krijgen, en als ik verdrinken “, etc.
Een persoon bevindt zich in een homeostatische onbalans en heeft geen gevoel van lichaamsenergie. In dit geval hoopt vermoeidheid zich snel op.
Bij elke volgende beweging van het lichaam neemt de belasting van de spieren toe, gaat de inspiratie verloren en neemt het bevende pad de controle over een lichaam over.
Het gevoel van kou dringt steeds meer door het lichaam. Het verlangen om uit het water te komen is overweldigend. Het lichaam is uiteindelijk niet bestand tegen de stressvolle effecten van koud water.
Conclusie: door meerdere keren het indirecte pad te oefenen geven we het brein de mogelijkheid om meer het indirecte pad te vinden en daarmee anders met de stress om te gaan. En juist het kijken, ruiken en ervaren van de huid en de omgeving versterken je kracht in het omgaan met stress. En bij de uiteindelijke beheersing zorgen de hormonen weer voor een fijn gevoel.
We hebben allemaal wel eens “iets” gedurfd in ons leven.
In deze interviews spreek ik met mensen die ik een tijd terug heb ontmoet en nu opnieuw ontmoet. Ik ben benieuwd wat zij in dat tijdspad gedurfd hebben.
Ik heb Kyra Walhof in de jaren ’90 ontmoet. Zij was een jonge alleenstaande moeder en volgde een training bij Implacement BV om haar leven destijds qua werk op de rails te krijgen.
Kyra Walhof Spring Zensaties
Kyra is vervolgens haar eigen pad gaan volgen met voor- en tegenspoed. Binnenkort wordt zij hopelijk oma en recent is haar bedrijf Zensaties een vestiging midden in de Amsterdamse Jordaan gestart. We volgen elkaar op Social Media en hebben zo nog contact.
We pakken het interview op als een open gesprek. Durven we dat?
We zijn beide actief op social media. Kyra deelt interessante zaken die voor haar in het moment spelen. Zij werkt heel erg in het nu. Haar ervaringen zijn soms intens in haar werk en zij heeft het gevoel dat dat gebeurt. Soms zou zij wel wat zakelijker willen zijn, doordat Zensaties is begonnen als een hobby heeft ze nooit een bedrijfsplan gemaakt of een cursus gevolgd hoe ze zich kan profileren in de zakelijke markt. Van moeder zijn en werken op een basisschool is ze een ondernemer geworden. De leidraad was altijd doen wat goed voelt.
Nu heeft ze een groot bedrijfspand en serieuze vaste lasten, mede daardoor en haar neiging om van rolmodellen af te kijken is ze van plan zichzelf wat meer een zakelijke structuur te geven. O.a. moest ze leren dat ze geld kon vragen en verdienen met iets wat ze leuk vindt.
Zij heeft in haar methode “poppetjes’ ontwikkeld. Die afbeeldingen zijn haar communicatiemiddel. Zo maakt ze haar communicatie met de kosmos visueel en helder, ook voor de leek. Ze geeft graag voorbeelden met humor en wil ingewikkelde stof graag simpel houden.
Bovenal blijft zij zichzelf in haar werk. Zij groeit nog steeds in haarzelf met Zen en met Zensaties.
Kyra heeft heel veel uitdagingen gehad en daarvan geleerd. Dat was “goud” en deelt zij graag.
En waar heeft bij deze groei “durf” een rol gespeeld?
Braintrainer
De plannen die zij uitvoert komen voort uit een beeld dat ze voor zich ziet. Soms is het iets dat uit het niets een paar keer wordt vormgegeven in haar hoofd, een andere keer is het een situatie die ze bij een ander ziet waarbij haar lichaam een sprongetje maakt “dat wil ik ook!”. Zo heeft ze bijvoorbeeld een relatie gehad met een ondernemer, zijn kijk op het leven en de manier waarop hij op de aarde staat waren inspirerend. “Het is dan alsof ik zijn bril even op zet en in zijn lichaam kruip om te ervaren hoe het voelt om zelfstandig te zijn. Ik tune in op datgene wat ik zelf ook zou willen leren. Ik leer mezelf comfortabel te worden met dat gevoel en maak het eigen“.
Belichaming van je wens, zo werk ik ook met Reiki. Je kan je verbinden met energie. Alles heeft een energie. Zo heeft angst ene totaal andere trilling en effect op je lichaam dan vertrouwen. Hier kan je leuke spelletjes mee doen en jezelf goed leren kennen. Schrijven op ene briefje wat je wilt en erop gaan staan, voelen wat het energieveld van je wens met je doet. Daarna kan je jezelf de vragen stellen:
“ wat mag je nog leren om het te realiseren? “ en “ wat is NU de eerste beste stap?”
Dat werkt om mijn koers helder te houden. Ik geloof dat waar een wil is, een weg is.
Zij ziet het voor zich en dat geeft haar blijdschap. “Telkens in mijn leven werkt dit goed voor mij. Toen ik jong moeder was bijvoorbeeld maar ook nu met het in Coronatijd starten met een echte vestiging.”
We onderzoeken samen hoe het systeem tussen fysiek en het brein werkt en hoe je het brein kan trainen. “De een springt in het water en de ander neemt het trappetje!”
Een voorbeeld: “Mijn moeder zei dat toen ik voor het eerst ging lopen, ik eerst rustig zat en observeerde en daarna met een kreet opstond en ging lopen.” Zij merkt dat zij een ‘drive’ heeft die zij niet zo bewust inzet. “Ik heb bijvoorbeeld nooit een bedrijfsplan geschreven.”
Kyra heeft een sterke wil; haar intuïtie is sterk geankerd en gaat als vanzelf.
Haar wil is haar drive. Ook hier geldt weer de kritische vraag, is het niet juist een vorm van DURF om voor iets te gaan tegen je wil in?
Soms doet Kyra iets uit een verantwoordelijkheidsgevoel, maar ze heeft het nodig om daar dan toch nog haar eigen wil van te maken. “Ik wil een goede moeder zijn en veel mensen helpen met Zensaties, alles wat bijdraagt aan mijn idee van “goed” wordt dus mijn wil. Haha Of ik het nou wil of niet”.
We bespreken ook het boek van Hilde Bolt hierbij. Kyra verdiept zich nu meer in astrologie en dit geeft haar ook een beter beeld. “Ik probeer te zijn wie ik ben en te vertrouwen dat mensen daar naar toe komen, ik kan mezelf niet zo goed forceren, het komt op mijn pad.”
Er zijn fases geweest dat er paniek is geweest en dat haar huid dunner wordt. Zij beschrijft een oerveiligheid in zichzelf. “De afgelopen 2 jaar waren de zwaarste van mijn leven, vrienden gingen naar Bali en ik koos ervoor niet mee te gaan, mijn dochter ging uit huis, Corona….en toch startte ik deze vestiging… juist toen startte ik deze vestiging “Dan maak ik mijn eigen Bali hier in de stad” “
Accepteer angst en ga ermee om
Ik ken zeker het gevoel van angst, ik heb ook vaak genoeg angstaanvallen gehad, maar ga dan op zoek naar mijn kalme staat van zijn en train mijn lichaam om in die staat te zijn terwijl ik te maken krijg met triggers die mij angstig of onrustig maken. Dit proces is wat ik noem “JUST ZEN IT”.
“Zo kwam er laatst een grote hond op me af, ik schrok, maar ik schakelde snel omdat ik terug kon halen hoe fijn het vroeger voelde om een hond te knuffelen. Ik scan de situatie en na een paar seconde weet ik of ik erin duik of me terugtrek.”
Kyra creëert dan een balans.
“Van een hele dag alleen mediteren word ik ook niet gelukkig”.
We bespreken het verschil tussen angst accepteren en angst voelen en toch doen. Het verschil tussen lef en durf diepen we uit. “Lef met voorbedachten rade”
Kyra vertelt over “durven, doen en waarheid” dat zij vroeger speelde. Zij durfde alles. “De vraag was echter: wil ik het?”.
De context en de competenties
Durven is ook afhankelijk van de omgeving. Wat voor de een een teken van lef is is voor de ander een comfortzone. “Ik zou bijvoorbeeld eerder ja zeggen tegen ene sprong uit het vliegtuig dan mijn huis opgeven en gaan samenwonen.”
Kyra heeft de les in haar leven om juist eens te settelen op een plek. Met vaste groepen en vast inkomen. Zij krijgt het er benauwd van. Vaste relaties in vaste contexten werken niet voor haar. Haar gevoel van lichtheid wil zij niet kwijt. Omgaan met “benauwdheid’ is een uitdaging voor Kyra. Dat kost wel energie om telkens de keuzes moeten maken.
Kyra gaat alles aan, zij blijft niet aan de kant staan en gaat ermee om. En dan wel op de “voorvoet”…in elke context kunnen springen.
“In bepaalde situaties kan ik de controle weggeven.”
Kyra gaat in het moment in die situatie aan. Zij vertelt dat zij verschillend kan omgaan met bepaalde bewegingen en in moeilijke situaties.
De waarde-code
Vroeger was het mijn dochter en gaandeweg in mijn leven met Zensaties de belangrijkste waarde. Twee plekken waar ik geef waar ik heel goed in ben. Leidraad zijn mijn levenswerken.
“Ik zou heel graag een Ted-talk willen doen om dan eens iets te vertellen van betekenis.” We hebben het over De Steen van Bram Vermeulen: Kyra is een “stenenlegger”.
Het moment van durven: het kantelmoment
“Mijn ethische stem remt eerder. Ik noem het mijn wijze stem.”
Het begin als ondernemer is een voorbeeld van een moment. “Ik vond het leuk, van een hobby mijn werk maken. Ik had een massagecursus gedaan en werkte tegen inkoopprijs van de olie. Het is een opeenstapeling van kantelmomenten, telkens vind ik iets leuk en dan doe ik het.”
Kyra werd gevraagd door een bedrijf, het leek haar leuk om in een samenwerking met een sportschool te werken, maar zij wilde een officieel diploma en een KvK nummer enz. Zij behaalde haar diploma en verzon een naam voor mijn bedrijf. Daar hoorde een website bij en zo rolde het balletje verder.
Haar wens om samen te werken met professionals was toen de drive en alles wat zij moest doen om dat te realiseren deed zij.
“Nu met dit pand is de droom dat ik een warm thuis voor mijn klanten heb en een grote huiskamer voor Reiki en events, huren bij anderen was toch altijd anders dan het beeld wat ik voor me zag. Daarom moest ik voor een eigen pand gaan. Ik heb nu getekend voor twee jaar en zie wel hoe dat uitpakt”.
Kyra gaat door zolang zij haar droom voor haar ziet.
Zo heeft zij tegen mooie uitnodigingen nee gezegd omdat zij het niet voor zich zag. Soms vraagt zij zichzelf af of dat niet juist met DURF te maken heeft. Is het niet de makkelijke weg om te gaan voor iets wat je voor je ziet?
Word een risicomanager!
Ik kan volmondig zeggen dat ik durf heb. Niet dat ik moed heb. We bespreken de concepten “moed, lef en durf” door. Kyra begint standaard aan de lef-kant. “Ik werk met mijn “inner compass”.
Aan de hand van een voorbeeld zien we dat mensen in bepaalde situatie het besef van risico verschillend is. Iemand die zij kent heeft een basiskalmte in kritische situaties. Hij staat standaard in het ‘groen”. Kyra beoordeelt zichzelf kritisch. Zij zou graag meer in controle willen zijn in bepaalde situaties. Door acceptatie ligt er een kans tot ontwikkeling voor haar. Persoonlijke voorbeelden komen langs om te duiden hoe Kyra haar risico’s managet en hoe ik in bepaalde situaties reageer.
Fouten maken en erkennen is essentieel.
“Zodra ik helder voor me zie waar ik heen wil ga ik op pad. Wat ik tegenkom onderweg vind ik zeker niet altijd makkelijk, maar moeilijkheden zijn voor mij geen reden om te stoppen.”
“Ik train mezelf de rust te hebben voor langer termijn plannen, ik ben van nature zeer impulsief. Ik ben dagelijks bezig met mijn eigen motto “what ever you do, just zen it” dat is de balans tussen gaan en even een rust punt vinden. Het mooiste is als ze beide in 1 bestaan, dan heb ik stilte in de beweging en beweging in de stilte. In dat stille midden is mijn kern, mijn wijze stem, of hogere zelf, het zijn maar woorden wat je eraan geeft”.
Deal met belemmerende factoren & Pak de positieve kansen!
Er zijn wat belemmeringen die Kyra meeneemt vanuit haar jeugd: “Mijn ouders waren verschillend in de opvoeding. En de families van mijn ouders waren ook zeer verschillend.
Mijn moeder wilde mijn impulsieve kant altijd beschermen, dat deed ze in mijn ogen door beren op mijn weg te plaatsen. Zij noemde mijn kijk op de wereld wel eens een roze bril.
Ik heb in therapie en gedurende het leven geleerd welke beren mijn realiteit zijn en welke ik niet eens mee hoef te dealen omdat ze van een ander zijn.”
Beide ouders zijn acteurs, het kruipen in een rol heeft ze al vroeg meegekregen. Vroeger speelde Kyra veel toneelstukken met haar vader, haar rolmodel toen was Pippi Langkous .
Haar moeder moest hierin wel de grenzen aan geven, want haar vader kon tot diep in de nacht door gaan met alcohol en snoep, dat was voor een langer termijn doel niet gezond.
De uitdaging die eerder is genoemd, om een balans te vinden tussen korte termijn willen en voor het lange termijn gaan is een patroon dat al vroeg ontstaan is.
Daarom gelooft Kyra dat waar je vandaan komt en wat je hebt geleerd in je jeugd een grote rol speelt bij DURF.
We spreken door over karakter en aard. Kyra gaat er van uit dat zij haar ouders zelf gekozen heeft.
En wat betreft de kansen: “Mijn mindset kan wel eens belemmerend zijn. Mensen dichtbij zien soms wel 6000 beren. Ik gebruik dan een rolmodel en tune ik in hoe de fysieke staat bijvoorbeeld is van die ander. Nieuwsgierigheid werkt bij mij ook goed. Ik was als kind al bezig met boekjes en onderzoeken en opvragen.”
Support en borging
Kyra heeft goede vrienden die haar goed kennen. Zij vraagt hen haar aan te spreken wanneer zij wellicht doorslaat in bepaald gedrag. ”
“Als het niet goed met mij gaat, dan uit ik mezelf. Vrienden, buren helpen mij dan. Als ik niet goed draai, krijg ik de feedback dat ik dan mezelf te laag zie. En dan kan ik weer doorgaan.”
Zij durft echt hulp te vragen. In Bali was zij een tijd alleen en kon makkelijk aangeven wat haar behoeftes waren. Coronatijd was erg lastig: vader was overleden, relatie was over, zij kon niet werken…”Toen heb ik meer uit mezelf kunnen halen dan ik dacht dat ik kon”
Reiki is een grote steun en geeft veel vertrouwen. “En dat ik visualiseer en dat iets voor me zie!”
“Ik heb geen keuzes over mijn kern en alles eromheen daar heb ik invloed op.”
Afsluitend geeft een heldere kern rust.
We spreken af elkaar weer eens te spreken in de toekomst, dank Kyra voor je openhartigheid en je mooie vragen!
We voelen aan het gevoel in onze buik gedeeltelijk hoe het gaat. Darmen en hersenen werken vanaf de geboorte nauw samen.
De auteur Hilde A.J. Bolt noemt dit gevoel in onze buik “guts”. Zij beschrijft in dit boek “Get your Guts – je instinct als kompas” haar eigen visie en de weg die zij heeft afgelegd als vrouw, echtgenote en (stief)moeder, psycholoog-psychotherapeut, coach, trainer en traumadeskundige.
In mijn thesis is de “guts” gerelateerd aan lef. Lef komt voort uit hetzelfde “ballen in de buik”-gevoel en is essentieel om te durven.
Durven is lef met voorbedachten rade.
Het onderbuikgevoel komt juist op bij ethische uitdagingen. Er is dan een koppeling tussen intuïtie en de spontaniteit van onze ‘darmimpuls’. De adrenaline gaat omhoog, de hartslag gaat sneller, bloedvaten vernauwen zodat we minder bloed verliezen in een gevecht. Onze bloeddruk gaat omhoog en het denken gaat offline.
Dus moest ik dat boek hebben en lezen. Op zoek naar wat ik herken maar ook nieuwe inzichten. Bolt bracht daarnaast ook “Guts, in tijden van corona en erna” uit. Ook maar gelijk gelezen.
Iemand met Guts is een persoon met lef, met ballen volgens Bolt. Zij voegt aan de bovenstaande beschrijving verder toe dat de signalen uit het buikgebied een instrument zijn, een kompas van waaruit je kunt leven. Dit levert dan de kracht (Guts) op die je nodig hebt om hiernaar te handelen.
Wat neem ik mee uit dit boek?
Een herkenning bij de “Illusions of control”. Waar hebben we echt controle op?
Je kunt ontkomen aan de illusie door ruimte te creëren en de keuze vrijheid te zien die je altijd hebt.
” Je kunt veelal niet kiezen wat er op je weg komt wel hoe je ermee omgaat.’
Denkkaders en illusies zijn zijn als lucht, ze kunnen ook zo weer weg zijn. Geef je die gedachten aandacht dan zullen ze groeien. Ze leiden ons af waar het werkelijk om gaat!
Door de gedachten worden zaken juist moeilijker. En de vraag is dan: Durf jij eenvoudig, simpel en goed te zijn?
“We leven als mens in een groot toneelstuk.”
Bolt geeft aan dat wij (zeker in de westerse wereld) zo graag willen begrijpen en dat we verleren om te voelen, stappen te nemen, dingen aan te gaan, regie te pakken en verantwoordelijkheid te nemen.
In mijn praktijk komt er in gesprekken altijd een moment dat klanten zichzelf en anderen niet meer kunnen begrijpen. Dan stopt het kunnen begrijpen. Dan is het wat het is. Begrijpen start in je hoofd. En je hoofd kan veel: gebruik je hele hoofd! Wees zowel een wetenschapper als de kunstenaar; het is er allemaal in optima forma! Je kunt dan ook eerlijk zijn naar jezelf. Eerlijkheid naar jezelf is een ingang naar ontwikkeling.
Een mooie metafoor vond ik:
“Verlichting: Zet het licht aan en heb durf om jezelf onder te zien”
En:
“Verwarm je met je eigen licht en maak het lichter door lichter te leven maak het niet te zwaar”
Bolt propageert meer het vrij-denken. Eens een andere gedachte toelaten kan een begin zijn van iets nieuws. En probeer het gewoon. Dan heb je het in elk geval geprobeerd. Je hebt lef gehad om risico te nemen en op je bek te gaan en waarschijnlijk heb je er dan veel van geleerd.
Wanneer je werkelijk wil veranderen zul je stappen moeten zetten die je nog niet eerder heb gezet op een onbekende weg. Dat kan wennen zijn voor je systeem. Je systeem wordt ontregeld door elke stap die onbekend is. In elk moment zit een keuze om door te gaan.
En andersom als je vast zit, ligt de feitelijke verantwoordelijkheid van de interne herhaling bij jezelf en niet bij je ouders. Daar kun je dus ook kiezen. Dat vraagt durf. En anderzijds ook mildheid voor jezelf, je onwetendheid, onmacht, weerstand, missers en onhandigheid, stelt Bolte.
“Om echt ja te kunnen zeggen moet je de innerlijke nee helemaal kunnen doorvoelen.”
Dit herken ik bij het koudwaterzwemmen. En ik heb nu juist het kijken toegevoegd in mijn aanpak voor nieuwe koudwaterzwemmers. Kijken helpt bij de geruststelling van het brein. En het trillen is een ontlading van het lichaam. Het zorgt ervoor dat stresshormonen zo snel mogelijk het lichaam verlaten.
Bolt beschrijft naast instinct en het hoofd het hart. Dit had ik in mijn onderzoek niet apart gedefinieerd. Het hart staat voor gevoel. Gevoelens zijn vaak subtieler en genuanceerder van aard dan primaire emoties
Dit leverde mij een mooie oefening op in het omgaan met angst: wat je ook ervaart aan emoties of gevoelens train je zelf JA er tegen te zeggen. Leg je hand op je buik en op je hart en oefen oefen oefen!
Het maakt het niet groter of kleiner maar laat het zijn wat het is.
Context en waarden beïnvloeden het durven. In onze cultuur hebben we geen rituelen om onze natuurlijke agressie een constructieve vorm geven om te ontladen. In de Haka wordt de natuurlijke agressie een bron van kracht. Vorig jaar gebruikte ik de Haka juist ook hiervoor. Een organisatie was bezig met het hervinden van de kracht. De Haka maakte deze los.
Get your Guts is een boek voor mensen die zelf guts willen ontwikkelen, maar ook een boek dat iedere therapeut, coach of hulpverlener gelezen moet hebben.
Dat is een spannende vraag toch? Of laat je je leiden door de “mindfucks” van jouw ego? En geven die “mindfucks” jou wellicht de volgende gedachten:
“OMG snappen ze er echt niets van?”
“Mega-irritante eikel, zeg!”
“Okeeeeee, ik pas me wel weer aan…..”
“Morgen pak ik ze terug!”
Of zou je juist eens meer:
bewuster willen leven;
zaken kunnen loslaten;
meer open willen te zijn?
In het boek beschrijft Ruiters hoe je kunt leven vanuit bewust gekozen denkkaders (context) met een open en nieuwsgierige houding. Zonder dat je je leven laat leiden door jouw onderbewustzijn.
Wat mij aansprak is het begrip “denkkader”.
Het is de praktische kernachtige woordkeuze die in mijn werk goed bruikbaar is. De term ego spreekt minder tot de verbeelding voor mensen. En juist dat denkkader is een terugkerend thema. In het boek en ook bij durven. Vanuit welk perspectief kijk je en welke percepties zie je dan?
Keuzes worden veelal bepaalt (bepaald met een d) door dat denkkader. Met het een denkkader te noemen geeft het de potentiële “durver” een handvat: een kader kun je zelf maken en je kunt anders denken.
Ruiters gaat uit van liefdevol communiceren.
Dat lijkt soft maar hij spreekt juist over de verantwoordelijkheid om te benoemen van wat je ervaart: emoties, angsten, onzekerheid, frustratie.
Hij neemt je mee in zijn persoonlijke ervaringen en zorgt dat je ze naar je eigen situatie kunt vertalen. Zoals bijvoorbeeld dat je kunt erkennen wat er is en vervolgens kiest hoe jij naar de toekomst wil kijken.
Daar zit ook hetgeen jezelf kunt creëren. Dit vraagt durf, acceptatie, daadwerkelijk ervaren en buiten de gebaande paden gaan.
Een andere behulpzaam begrip is “beschikbaarheid”.
Dit is een bewuste keuze om er te zijn voor de ander;. Ruiters voorbeelden raakten mij omdat ik ze zo 1 op 1 herkende in bijvoorbeeld de opvoeding van mijn kinderen. Echt beschikbaar is dat de ander alles mag alles zeggen en jij het kunt dragen. Je maakt het contact met de ander belangrijker dan je ego.
Afsluitend geeft Ruiters je mee dat je zelf de vraag kunt stellen waar je op lange termijn naar toe zou willen en wat je in die tocht wenst bij te dragen. Kies dan een kleine stap die je bijvoorbeeld vandaag al zou kunnen doen en houdt focus door je niet door je ego te laten sturen. En juist die kleine stappen zorgen voor beweging om bijvoorbeeld te durven en zijn dan ook waar te maken.
En wat je dan bereikt: ‘omarm dat’.
Juist bij durven is het bewust zoeken van een balans op een wipwap tussen instinct en reflectie essentieel. Ruiters voegt in dit zoeken ook het ‘zoeken en vinden van verbinding” toe. Juist het onbewust handelen zorgt voor projectie van verwachtingen op de ander.
Ruiters geeft in zijn boek zijn eigen ervaringen weer en koppelt deze aan kennis en tools.
Als Oefenmeester in Durven kreeg ik herkenbare onderwerpen voorgeschoteld met vaak een net andere “Charles”-touch. Dat maakt het een inhoudelijk goed boek en ook fijn om te lezen.
Je komt niet vooruit. Je boekt niet je gewenste resultaat. Je denkt dat je het karakter er niet voor hebt?
Je hebt al wat pogingen gedaan (gesolliciteerd, ergens iets van gezegd, een eerste klus) maar je haakt af. Pfoe…..
Ik zeg:
Je sokken moeten perfect zitten als je resultaat wil behalen! Toch? Huh? Door te oefenen, oefenen en oefenen!
Een urenlange oefening doet in het aantrekken van sokken?
Daar moet je toch niet aan denken?
Als je resultaat wil behalen: Ja!
De “All Blacks” (het succesvolle Nieuw Zeelands rugbyteam) hadden een trainer die juist ook dit liet oefenen.
Je sokken moeten perfect zitten, dat voorkomt blaren en tijdverlies. En juist dat laatste kan van belang zijn.
Oefenen, oefenen en oefenen!
Oefenen vraagt om karakter. “Sweep the sheds” zegt men bij de All Blacks: wees nooit te groot om ook de kleine dingen te doen die gedaan moeten worden. We gaan pas uit de kleedkamer als deze schoon en opgeruimd is.
Bij karakter past nederigheid en bescheidenheid in het uitvoeren van de grote of kleine taak, volgens de All Blacks. En wees trots als je de taak volbracht hebt.
In basis is je karakter gevormd op basis van de verwachtingen, de juiste omgeving en cultuur waarin je leeft.
Zie het karakter als een groot vierkant stuk marmer, een stevige basis. Volgens de All Black is de basis gevormd door de nalatenschap (Legacy) van jouw ouders, eigen ervaringen en de cultuur waarin je bent opgegroeid.
Karakters verander je niet. Maar oefenen kun je wel!
Jij vormt zelf je karakter met oefenen in kleine en grote taken.
Je kunt de scherpe hoeken van het blok marmer wegslijpen zodat je in het leven makkelijker doorrolt.
Het slijpen lukt door je leergierig op te stellen, te willen leren, vragen aan jezelf en anderen te durven stellen.
#hoedan?
Focus op wat je wil veranderen.
Zorg voor een klein haalbaar doel.
Durven, doen en dan dealen.
Vraag anderen je te helpen om de volgende stap te kunnen nemen.
Leer over de positieve effecten van de combinatie ademhaling en koudetraining en ondervindt het aan den lijve!
We combineren theorie en praktijk, wat betekent dat je naast ademhalingsoefeningen uiteindelijk onder begeleiding de zee in gaat…
Ademhaling en koudetraining.
Er is veel over gezegd en geschreven. De wetenschap zit er bovenop en is zeer positief over de gunstige uitwerking op lichaam en geest. Maar hoe zit het nu in elkaar? Wat doet de ademhaling en koudetraining met je, fysiek én mentaal?
Tijdens de 1 op 1 training doen we de ademhalingstechnieken en wordt verteld over de voordelen van koudetraining en ademhalingstechnieken.
Dit kan overigens in diverse gradaties, je voelt zelf ter plekke het beste aan tot hoever je kunt gaan. We sluiten af in Aloha met een lekker drankje en het delen van ervaringen.
Programma:
Uitleg over beheersen van adem en omgaan met kou & 1estap in koud water (1 ½ uur)
2 sessies koudwaterzwemmen (1 uur per sessie)
2 sessies koudwaterzwemmen & transfer naar jouw durf-vraag (1 ½ uur per sessie)
1 afrondsessie zwemmen en durf-acties naar eigen situaties afspreken (1 uur per uur)
2 maanden WhatsApp contact om durven te bestendigen
Veiligheid
Tijdens de koudetraining zijn begeleiders aanwezig en wordt je geacht de besproken veiligheidsmaatregelen na te leven. Tijdens de theorie zullen we dit duidelijk bespreken. Doe je mee aan de training, dan doe je dat op eigen risico.
Dit was de openingszin van een cliënt op de vraag: “Typeer je zelf eens in je werk”. Hij kwam om een oplossing te vinden voor zijn terugkerende moeheid. In een energiebalans maak je zelf de keuze. Eerst zorgen dat je genoeg energie hebt om te geven; dan bepalen of je geven kan. Het is belangrijk om te blijven opladen op welke manier dan ook, ook van kleine dingen. Een motor heeft energie nodig dan pas kun je ermee sturen. En “ minder is meer.” Je kunt je energie maar 1 keer verbranden, des te meer je doet, des te meer energie je verbruikt en niet altijd krijg je voldoende energie terug. Meer dingen te doen, kost meer tijd, meer regelen, meer energie….minder geeft meer focus en energie richting op datgeen echt belangrijk is. Uiteindelijk lukte het hem zijn keuzes te maken.
Rike: What have we learned since we started? Except to find in others who we are? Except the common thing of nature?
Mijn cliënt bleek een natuurmens. De natuur is de basis van energie. Natuurlijk kreeg hij ook energie van anderen. Dat lukt alleen als het wederzijds is. Dat is in de natuur niet zo. Je kunt gewoon halen, je hoeft niets te geven. Zijn keuze werd dus makkelijker. Zonder voorwaarden energie krijgen. Hij ging voortaan op de fiets naar het werk en kon onderweg genieten van de elementen. Ook in de pauzes wandelen in het park. Hij kreeg de opdracht om foto’s te maken van zaken waar hij van genoot op zijn tochtjes. Dit resulteerde in een mooie fotocollage van wolkenluchten, het IJ, en de bomen in het Oosterpark. De collage heeft hij geprint en op zijn kantoor gehangen als een reminder.
We hebben het traject afgesloten met de volgende door hem geformuleerde focuspunten (Stephen Covey heeft hem hier goed bij geholpen):
Deze website gebruikt technieken om de werking te waarborgen en statistieken te verzamelen. Uiteraard houden we rekening met jouw privacy. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat je ermee instemt.OkMeer weten?
